بوالهوسی

هرچه جز شستن دست هوس از حاصل خویش باشد اینجا همه بی حاصلی و بوالهوسی

وآنکه بد عاقله کشور ما شد اسیر هوس بوالهوسی

بوالهوسی عشق باز، نیست به از عند لیب هم نفسی به نشین، نیست به از بوستان

نستاند زیادتی ز کسی ننهند در وجود بوالهوسی

بی یاد خدا ذی نفسی نیست که نیست بی نشئهٔ او بوالهوسی نیست که نیست

بوالهوسی و بوالهوس، هست چو طایر و قفس خواهی اگر زنی نفس، کنج قفس نمی‌شود

خوشم که در دل من عشق مدعا نگذاشت مرا به بوالهوسی‌های خویش وانگذاشت

عمر بگذشت ببیحاصلی و بوالهوسی، تا کی وتا چند، از جوانی تا پیری از پیری تا کجا؟

عذر می‌خواهمت ز بوالهوسی داری ای عشق گر تو معذورم

این همه بردن و آوردن چیست تو چو آن کوزه گرِ بوالهوسی