بمثل

قال قال رسول اللَّه (ص): «ثلاث من جاء بهنّ مع ایمان باللّه دخل الجنة من ایّ ابواب الجنّة شاء، و زوّج من الحور العین حیث شاء، من ادّی دینا خفیّا و عفا عن قاتله و قرأ دبر کلّ صلاة مکتوبة عشر مرّات قل هو اللَّه احد»، فقال ابو بکر او احدیهنّ یا رسول اللَّه؟ قال: «او احدیهن»، و روی: «من تصدّق بدم فما دونه کان کفّارة له من یوم ولد الی یوم تصدّق به»، و روی: «من تصدّق بجسده بشی‌ء کفّر اللَّه عنه بقدره من ذنوبه»، و قال: «ما من مسلم یصاب بشی‌ء بجسده فتصدّق به الا رفع اللَّه عزّ و جلّ به درجة و حطّ به عنه خطیئة»: و روی انّه جی‌ء بقاتل الی رسول اللَّه، فقال «ص» لولیّ المقتول: أ تعفو؟ قال: لا. قال: أ تأخذ الدّیة؟ قال: لا. قال: أ تقتل؟ قال: نعم. قال: اذهب. فلمّا ذهب دعاه، فقال له مثله، فأجابه بمثل ما اجاب. ثمّ قال رسول اللَّه: انک ان عفوت عنه فانّه تبوء باثمک و اثم صاحبک. قال: فعفا عنه.

از شمع ماه روی تو پر زیور آفتاب در مشعل فلک بمثل اخگر آفتاب

گر شیر فلک باشی بمثل دم در کش و هیچ مجنبان دم

جام کیخسرو و آئینه اسکندر اگر دیده باشی، بمثل جام سفالین من است

دستِ ناپاک چون دراز کند بمثل گر سوی پیاز کند

بیرون بود از مردمی و مردی و رادی هر کس که درونش بمثل غیر برون است

رنجها دادست کان را چاره نیست آن بمثل لنگی و فطس و عمیست

آب حملش بمثل گر گذرد از دل سنگ طمع پختن از آتش طمعی باشد خام

گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل بر تارک خورشید نهی پای محل

بِأَیْدِی سَفَرَةٍ کِرامٍ بَرَرَةٍ قال وهب بن منبّه: هم المسلمون اصحاب النّبی (ص) و قیل: فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ یعنی فی اللّوح المحفوظ عنده قد شرّفه و کرمه و کرّمه و اعجز الخلق عن الإتیان بمثله. و الصّحف جمع صحیفه و کلّ مکتوب عند العرب صحیفة و قیل: فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ هی النّسخ من القرآن الّتی فی السّماء الدّنیا و فی اللّوح عند الملائکة.