عباسیان

یاد کن از دولت عباسیان وآن سخط و صولت عباسیان

بصبح روشن رویش چو شام گیسو بود برنگ کسوت عباسیان لباس ظلام

عباسیان را در مصیبت زندگی لباس سیاه در بر، و آل سامان را خاک بی سامانی بر سر، محمود غزنوی را دود از دودمان برآمد، و طغرل سلجوقی را طغرای سلطنت سر آمد، از ملک ملکشاه نشانی نه، و از خنجر سنجر بجز نامی نیست چنگیز خون ریزدر چنگ پلنگ اجل گرفتار، و تیمور مغرور طعمه مور و مار، فاخته در خرابه قصر هلاکو به کوکو گفتن مشغول، و قاآن و غازان از منصب والای سلطنت معزول، و اورنگ اورنک بی زیب و رنگ مانده، و همایون همایون فال. آستین بر تخت و تاج افشانده

سیه پوش چترش چو عباسیان زده سنگ بر طاس بر طاسیان

ایرانیان از رستم و عباسیان از معتصم سلجوقیان از سنجر و اسحاقیان از صدر دین

دولت عباسیان بودی به هفتم آسمان تخت و بخت رومیان بردی فرو هفتم زمین

چون بر زمین طلیعۀ شب گشت آشکار آفاق ساخت کسوت عباسیان شعار

گر بخواهد ایزد از عباسیان کشتگان آل احمد را دیات

وان آفتاب آل پیمبر کند به تیغ خون پدر ز گرسنه عباسیان طلب

سبزه طرف جویباران هاشمی پوشد طراز لاله بر گرد تل از عباسیان خواهد شعار