تجرّد

شه چو از اوج تجرّد شد فرو زان سفر گردی نشست او را به رو

پیش از اقامت اهل تجرّد درین مقام آماده گشته‌اند ندای رحیل را

در خراباتِ تجرّد می‌کنم چون عشق سِیر خانه در معمورهٔ امکان نمی‌باشد مرا

با طینت ظالم چه‌ کند ساز تجرّد ماری به هوس پوستی انداخته باشد

قوله: «فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ» ای فرّغ قلبک عن حدیث الدّارین، و تجرّد للحق بنعت الانفراد، ای موسی یگانه را یگانه باش، اوّل در تجرید قصد، آن گاه در نسیم انس، از دو گیتی بیزار شو تا نسیم انس از صحراء لم یزل دمیدن گیرد، حجاب تقسیم از پیش برخاسته و نداء لطف بجان رسیده «وَ ما تِلْکَ بِیَمِینِکَ یا مُوسی‌» چون خطاب «إِنِّی أَنَا رَبُّکَ» بسمع موسی رسید.

همّتم بر عرش شهباز تجرّد می‌زند با چنین آزادگی در بند ایّامم هنوز

در طور تقرّب و تجرّد مدهوش تجلّی خداییم

کسی بوبکر طمستانی را گفت توحید چیست گفت محو آثار بشریّت بود و تجرّد الهیّت.

این آیت برخواند که: یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ، اصبحوا و لا سؤل لهم من دنیاهم، و لا مطالبة من عقباهم، و لا همّة سوی حدیث مولاهم. فلما تجرّدوا للَّه تمحّضت عنایة الحقّ لهم فتولّی حدیثهم، فقال: و لا تطردهم یا محمّد.

تجرید و تجرّد ره کاشانه عشق است هر خانه که بر دوش کنی خانه عشق است