خزیدن

فریاد که چون غنچه مرا هرزه درایان در کنج دل خویش خزیدن نگذارند

تا حرص آب و دانه به دامت نیفکند عنقا صفت به قاف قناعت خزیدنست

زحف رفتن جنگی است پاره‌پاره روی بیکدیگر، هم خزیدن طفل، التزاحف و التّدانی و التّقارب واحد، و الزحف مصدر لذلک لم یجمع کقولهم عدل و صوم. فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ فتنهزموا عنهم و لکن اثبتوا لهم.

باز نتواند پریدن بر فراز آن و این باد نتواند خزیدن در میان این و آن

دیدند که در روی زمین نیست پناهی در کنج دل خویش خزیدند عزیزان

اندر دلک غنچه خزیدن دگر آموز

در آن هنگام زنان و کودکان تازه‌ای روزانه به اردوگاه استارا گرادیشکا آورده می‌شدند. حدود چهارده روز بعد، وربان [فرمانده قرارگاه] دستور داد که همه بچه‌ها را از مادرانشان جدا کنند و در یک اتاق قرار دهند. به ده نفر از ما گفتند که آن‌ها را درون پتو به آنجا ببرید. بچه‌ها به درون اتاق خزیدند و یک کودک دست و پای را میان در ورودی قرار داد تا در بسته نشود. وربان فریاد زد: هُلش بده! هنگامی که من از این کار خودداری کردم، او به در کوبید و پای کودک را خرد کرد. سپس کودک را از پای دیگرش گرفت، و آن را چنان به دیوار کوبید که بچه مرد. بعد از آن، ما به انتقال بچه‌ها ادامه دادیم. هنگامی که اتاق پر شد، وربان گاز سمی آورد و همه آنها را کشت.

سپاهش هم از پی چو دم خسته مار خزیدند در رخنه آن حصار

در پرده ناموس خزیدن ز ملامت از سادگی هوش و ز عریانی عقل است

خسرو، تو لاف زهد به خلوت چه می زنی؟ کاین آرزو به گوشه خزیدن نمی رود

امانی نیست جان را در جز عشق میان عاشقان باید خزیدن