ظل

از مقدم نور چشم ظل اللهی روشن چو شد آفاق ز مه تا ماهی

فردا که علایق از بدن قطع شود در ظلمت جهل جاودان در مانی

بر دل ریشم مزن نیش ز آه مظلومان بیندیش

وز دل به چراغ دین و علم حق نتواند برد مر ظلامش را

دشت و دیار ار ز ظلم و جور تهی گشت ملک بماند همیشه خرم و آباد

به کاخِ ظلم باران هم که آید سر فرود آرد ولیکن خانه بر سر کوفتن داند گدایان را

از سال ۱۵۴۰ به بعد تمامی قسمت‌های کابالا باید به صورت علنی به همه یاد داده شود. تنها از طریق کابالا ما می‌توانیم جنگ را نابود و ظلم مردان به بقیه مردان را برای همیشه از بین ببریم.

ظل حقست و جان جانان اوست این سخن را یقین ببین و بدان

اوحدیا، سایه ز ما برمگیر گر به چنین ظل همایی رسی

ای خامه! نیک در ظلماتِ مداد رو گر ذوق آیدت به زبان خوشتر آفتاب

زانکه گِل مُظلمست و دل روشن گِل تو گلخن است و دل گلشن

علی اصرار دارد که خدا عادل است و خود عدل است و فضیلت عدل از او به جان انسانها جاری می‌شود. از آنجا که او عدالت است، هر کاری که انجام می‌دهد عادل است. تشیع عدل فطری ذات الهی می‌داند، یعنی خدا نمی‌تواند ظلم کند، زیرا این فطرت اوست که عادل باشد.