حمله

ای بیک حمله گرفته ملک عالم در کنار آفتاب خسروانی سایه پروردگار

نکند وقت حمله‌اندیشی سایهٔ او برو همی پیشی

به قلوش همه حمله‌آور شدند تو گفتی که سوزنده آذر شدند

بیامد به میدان سرافراز مرد رجز خواند و بردشمنان حمله کرد

با خر میا به میدان زیرا که خرسوار از فارسانِ حمله و چوگان و گوی نیست

زگردان به خم کمند از کمین به هر حمله دو دو ربودی ز زین

اشارت تو بشارت دهد به لشکر تو ز حمله بردن و لشگر شکستن اعدا

علی وار آن شهسوار نبرد ابر بد سگالان دین حمله کرد

نیزه چون حمله خواستم بردن گشت پیچان مرا چو مار به دست

پس از حمله فرزند شیر خدای دمی خواست کآسوده ماند به جای