چراغ قوه

معنی کلمه چراغ قوه در لغت نامه دهخدا

چراغ قوه. [ چ َ / چ ِ ق ُوْ وَ / وِ ] ( اِ مرکب ) چراغی که بوسیله قوه برق ( باطری ) روشن شود. چراغ دستی کوچکی که بوسیله باطریهای کوچک روشن شود. چراغ جیبی. چراغ دستی. رجوع به چراغ دستی شود.

معنی کلمه چراغ قوه در فرهنگ فارسی

چراغیکه بوسیل. قوه برق روشن شود . چراغ دستی کوچکی که بوسیل. باطریهای کوچک برق روشن شود .

معنی کلمه چراغ قوه در دانشنامه عمومی

چراغ قوه ( که در زبان پهلوی 'برق دستی، چراغ دستی، چراغ مشتی' گفته می شود ) وسیله نورافکن قابل حملی است که قادر است با استفاده از یک لامپ رشته ای یا یک یا چند لامپ دیود نورافشان ( LED ) نوری را از خود ساطع کند. در فرهنگ دهخدا چراغ قوه اینگونه تعریف گردیده: ( ا مرکب ) چراغی که به وسیلهٔ قوهٔ برق ( باتری ) روشن شود. امروزه چراغ قوه های شارژی نیز موجود است. چراغ دستی کوچکی که به وسیلهٔ باتریهای کوچک روشن شود. چراغ جیبی. چراغ دستی. رجوع به چراغ دستی شود . اگرچه این دستگاه طرحی نسبتاً ساده را دارد ولی تا قرن نوزدهم میلادی به خاطر اختراع نشدن باتری و لامپ اختراع نشده بود.

معنی کلمه چراغ قوه در ویکی واژه

pila

جملاتی از کاربرد کلمه چراغ قوه

در حالت دیداری هم می‌شود از چراغ‌قوه استفاده کرد، بدین صورت که برای فرستادن نقطه‌ها چراغ قوه بی‌درنگ روشن و خاموش شده و برای فرستادن خط تیره‌ها چراغ‌قوه روشن و پس از گذشت زمانی (معمولاً سه‌برابر زمان نقطه‌ها) خاموش می‌شود.