دمدمه

نخواهد باخت جانان روی جانان فکنده دمدمه درکوی جانان

از آن دم دمدمه انداختم من چو شمعی پا و سر بگداختم من

من این نقش‌هایی که بستم همه نبودند جز یافه و دمدمه

دم او دمدمه در عالم انداخت میان واصلان او سر برافراخت

بزرگان کوه بسیلا همه یکایک فتادند در دمدمه

دمدمه‌یْ ایشان مرا از خر فکند چند بفریبد مرا این دهر چند

طنطنهٔ ادراک بینایی نداشت دمدمهٔ روبه برو سکته گماشت

جان و سر تو که دم کنم پیش تو زه کز دمدمهٔ گرم کنم آب کره

دَمِ او جملهٔ دلها برون تاخت از آن دم، دمدمه در عالم انداخت

توئی گفته اناالحق با همه تو فکنده بود من در دمدمه تو