خِش

دُوسْ! مه مِرْدِنْ ورنَووئه (نبوا) تره خِشْ، منه دِچِشِ اوُ، سَنْگِسْتُونْ بَوی لِشْ

کی گِتْ بو که وَرْفِ سَرْکَلِنْ آتشْ، وَشْ! دَراییِنْ زنگی و دییِنْ آتشْ‌رِهْ خِشْ!

نادر خلیلی ابتدا در سال ۱۹۸۴ در پاسخ به فراخوان ناسا، تکنیک کیسه خاکی اَبَرخِشت را پیشنهاد کرد. در سال ۱۹۹۵، ۱۵ پناهگاه برای پناهندگان جنگ خلیج فارس در ایران توسط خلیلی و سازمان ملل متحد ساخته شد. از آن زمان، روش اَبَرخِشت در کانادا، مکزیک، برزیل، بلیز، کاستاریکا، شیلی، ایران، هند، روسیه، مالی، تایلند و همچنین در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته‌است.

اگر گِلْگُونْ آتِشْ بَوّه ته لُویِ خِشْ دَرْاِمّه به آتِشْ وُ دِمِّهْ تَشْ‌رِهْ خِشْ

سی وْارْ بِهْ دِرْیُویِ اَحْمَرْ بیمِهْ مُولٰا سی وْارْ بِهْ خِشْکی خٰاکِ سَرْ هُوینٰا پٰا

همان کسی که به دستِ کَرَم سرشت مرا به زیرِ پای خُم انداخت همچو خِشت مرا

بَخِرْ گَرْدِ راهُ و نَخِرْ نامردِ نون نامردْ به خِشِهْ قَولْ بونه زی پشیمون

دِگارْدِنْ کَفِنْ لٰاره، هٰادِهْ دِتاخِشْ گَرْوَرِنْ دوزخْ، بَلْ نَنِمایِهْ آتَشْ

سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ کُلً مازرونْ اِرْزِنِهْ ته لُویِ خِشْ

صَدْرْ سینُوئِهْ، جَیْدْ گِرْدِنِهْ هٰاکِنِمْ گَشْتْ شَفِهْ لُوئِهْ کِهْ زَنِّهْ مِرِهْ هِزٰارْ خِشْتْ

خِشْ وینه دوستِ هر چش کنارْ شَسْ پنجاهْ وینه چاچی بِرفه رِهْ هَدیوَسْ