بناگوش

با بناگوش مکش ابروی مشکین چو کمان که دل از ناوک چشم تو فکارست هنوز

گر زلف و بناگوش ترا خلق نمی کرد ایزد، نه زدین نام و نه از کفر نشان بود

گوش مینبار و آن نغمه و دستان شنو دیده برانداز و آن خط و بناگوش بین

زیر آن زلف بناگوش عیان شد گویی صبح عید است نمایان به شبان دیجور

ز خط نگشته بناگوش او غبارآلود که عکس گرد یتیمی ز گوهر افتاده است

چسان صفای بناگوش او کنم تحریر اگر نه مطلع فیض سحر دهد کاغذ

خوش آن حالت که گاه گفتن راز دهانم بود نزدیک بناگوش

اَیا سوسن بناگوشی که داری به رشک خویشتن هر سوسنی را

عصب زبانی حلقی همانند عصب حرکتی چشمی (زوج سوم)، عصب چهره‌ای (زوج هفتم) و زوج دهم (عصب واگ) حاوی فیبرهای پاراسمپاتیک است. فیبرهای پاراسمپاتیک زوج نهم به غده بناگوشی می‌روند.

وان را که می شناسم در جلوه گاه بزم بربسته عکس می به بناگوش زیوری

طرّه بگذشته از بناگوشش لیک ننهاده پای بر دوشش