حسرت

از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته‌است می‌توان به زن، سرخ، جایگاه چشمگیر، لان یو، جایگاه چشمگیر، حسرت ابدی و حسرت ابدی اشاره نمود.

از گذشت آه حسرت آنچه آید درشمار مشت اشکی در بساط زندگی دارم چو شمع

ازین غیرت گریبان چاک کردند وزین حسرت نشیمن خاک کردند

در حسرت روی آن نگارم خون جگر از دو دیده بارم

بی لب لعل تو صائب المی داشت که گل در نظر جلوه خمیازه حسرت می کرد

امروز ماتمی‌ست که زهرا گشاده موی بر سر زده ز حسرت و واحسرتا زده‌ست

الایژا برادر بزرگتر و محترم خانواده که همیشه می‌خواسته انسجام خانواده‌اش را حفظ کند و رفتارهای بی‌رحمانه و وحشیانهٔ برادر کوچکتر را کنترل کند، تمام تلاش خود را برای سالم نگه داشتن هیلی و فرزند او می‌کند و امیدوار است که این فرزند از یک جهت نسل خانواده را ادامه دهد و از جهت دیگر کلاوس با تجربهٔ حس پدر شدن رویه‌اش را عوض کند چرا که رفتارهای ناهنجار کلاوس به این خاطر است که پدر او مایکل (سباستین روچه) همیشه رفتارهای وحشیانه و بی‌رحمانه‌ای نسبت به کلاوس داشته‌است و کلاوس همیشه در حسرت مهربانی پدر می‌ماند و آلایژا امیدوار است برادرش با تجربهٔ مهر پدرانه سرانجام صدمات روحی گذشته را فراموش کند.

نعمت هند فراوان بود، اما نرود یاد گیلان ز دل و حسرت نان لاکو

استاد آسوکا، آناکین اسکای‌واکر، شوالیه جدای بود. بعد از اینکه محفل جدای متوجه انحراف‌های آناکین اسکای‌واکر از اصول محفل جدای شد، برای اصلاح آناکین تصمیم گرفت که آسوکا را به شاگردی بپذیرد. هرچند بعد از خروج آسوکا از محفل جدای، بر خشم و حسرت آناکین افزوده شد و دلیل گرایش بیشتر آناکین به نیروی تاریک و تبدیل او به دارث ویدر شد.

مرده آن قامتم کاندم که بخرامد به راه مردگان در خاک هر دم حسرتی دیگر خورند

در حسرت زلال وصال تو سوخته ست تو چشمهٔ حیاتی و اسکندر آفتاب

چو اشتر را ندید از غم بخفت اندر کنار ره دلش از حسرت اشتر میان صد پریشانی

آلبوم حسرت آلبومی از محمد اصفهانی است که آهنگسازی آن از خود محمد اصفهانی و کسانی چون فؤاد حجازی و شهرام حسن‌زاده است. این آلبوم در سال ۱۳۷۷ منتشر شد و دومین آلبوم محمد اصفهانی محسوب می‌شود.

ولی بر پایه گفته محمد جواد شریعت، جدا از اینکه بیت‌های بالا می‌توانند نقل قول باشند، می‌توانند صرفاً تنها گرایش و علاقهٔ دقیقی را به کیش زردشتی نشان دهند و نه اینکه او واقعاً متدیّن و پیرو این دین بوده را. دو بیت آخر نشان‌دهندهٔ آن است که دقیقی با مطالعهٔ ادبیات حماسی ایران کهن، حسرت از دست دادن دین بهی یا گرایش به بازگشت به آن را در قلب خود احساس می‌کند.

زاری می‌کند از حسرت این غم دائماً یار

در عدم هم دور حسرت‌های ما موقوف نیست خاک مستان رنگ تا گرداند ساغر می‌شود