حجله

ناز پرور نوعروسی هست بکر مرمرا در حجله‌ی ناموس فکر

نه حجله ماند و نه در حجله حله بر لیلی نه حله ماندو نه در حله ناله مجنون

مُتَّکِئِینَ فِیها عَلَی الْأَرائِکِ تکیه زدگان در آن بهشت بر حجله‌ها لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً (۱۳) نه آفتاب بینند در آن و نه سرما.

به زیره کشت گردون بی گناهت شده سکوی زیره حجله گاهت

ترا این چنین مرگ دامادی است همه دشت کین حجله ی شادی است

صفحه اش حجله و الفاظ لطیفش هر یک نو عروسی به معانی دقیق و روشن

که گرید به داماد آزاد دل که تازد سوی حجله گه شاد دل

وقت آن شد که شاهد لاریب بر تو جولان کند ز حجله غیب

شکست دستی کز شاهدان حجلهٔ طبع بت بهار در ایوان نوبهار آورد

گفت خیز ای زن که تا همره رویم جانب حجله به حکم شه شویم