تبرم

لاف زنم لاف که تو راست کنی لافِ مرا ناز کنم ناز که من در نظرت معتبرم

چون عاجز شد به طیره برگشت یعنی که نمی‌کنم تبرم

کس خرقه بمی رهن نمی‌کرد از این پیش در میکده زین کار مغی معتبرم کرد

تو بشونقش امید از رخ آیینه دل تا هم از خویشتن آنلحظه تبرم بینی

فان بعثت کتابی، فقد ندی و تعدی وان طلبت جوابا فقد اوتی و تبرم

قاضیان از سخنم کار کنند شرع کردست چنین معتبرم

هرآنچه گویم ازین جنس لاف و دعوی نیست که هست فر الهی گواه معتبرم

فتبرمو الحیا و لو لا انه لنبت با ساد العرین اجامها

گر شادی تو معتبرم می‌آید در جنب غمت مختصرم می‌آید

لله الحمد که در کوی مغان معتبرم اگر از خانقه و کعبه دلا مردودم