بغلطاق

یکی تاج مرصّع بر سر او بغلطاقی مغرّق در بر او

تو ای جان رسته از بندی، مقیم آن لب قندی قبای حسن برکندی، که آزاد از بغلطاقی

ای بغلطاق لعمرک بر قد قدر تو راست چون تو شمشادی ز باغ قم فانذر برنخاست

شبستان تو پر نسرین و از نسرین ترا بستر بغلطاق تو مشک آگین و مشک آسات پیراهن

در بر فکنده زهر بغلطاق نیلگون از سوگ زهر خورده ی زهرای مصطفی

بغلطاق و دستار و رختی که داشت ز بالا به دامان او در گذاشت

ماند همی بروشنی ماهتاب از آن سیمین برت بزیر بغلطاق فستقی

زهی چتر قمر طرف کلاهت بغلطاق سحر زلف سیاهت

بر آمد آن مه خورشید منظر از درگاه گشوده بند بغلطاق و کژ نهاده کلاه

ز انعام عام تو گردون دون را بغلطاق زربفت خارا وظیفه