غضنفر

خود او به‌رزم‌یک‌تنه‌چون‌خورشید با صد هزار بیشه غضنفر زد

چون شاخ گوزن بر در تو قامت شده خم غضنفران را

بر گور و گوزن اگر امیر است از قوت خویش و دل غضنفر

بود از ما قبول جان کنی کامد ثناخوانت شه فرخ رخ عادل دل آن میر غضنفرفر

اقبالنامه ای ست به اخلاص پیشه ای از لیث بن غضنفر یعقوب بن حسن

اگر حمام به شهباز گشت هم پرواز وگر غزال هم آغوش با غضنفر شد

سپید آهوکان خورد آن غضنفر سرخ که زرد مژهٔ او تیزی از سهام ‌گرفت

تو شیر بیشهٔ معنی شوی اگر بزنی بزور بازوی دین پنجه با غضنفر نفس

نه خوش بوی گردد بسعی کس ار چه کند در دهان غضنفر شکوفه

یک روز لشگری نه که پیری شکسته دل امروز لشگری نه که شیری غضنفر است