صوفی

صوفی که ز چشم تو برد جان به سلامت سر بر نکند تا به قیامت ز غرامت

اشتراک گویش‌های مناطق یاد شده در یک دسته از ویژگی‌های آوایی و صوفی و نحوی. وابستگی آن‌ها را با شاخهٔ معینی از زبان‌های ایرانی شمال باختری مسلم می‌سازد. این شاخه را می‌توان ادامهٔ زبان مادی باستان نامید.

و گفت: صوفی آنست که وجد او وجود اوست و صفات او حجاب او یعنی من عرف نفسه فقد عرف ربه.

جعفر ابن محمّد بن حسین ابهری معروف به باباجعفر (زادهٔ ۳۵۰ قمری در ابهر - درگذشته ۴۲۸ ق.)، از صوفیان، شاعران و حدیث‌دانان ایرانی نیمهٔ دوم قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است.

فلک گر صوفییی پیروزه‌پوش است ولی این هست او را کان ندارد

حذر از صوفیان شهر و دیار همه نا مردم اند و مردمخوار

عیدیست صوفیان را وین طبلها گواه ور طبل هم نباشد چه کم شود ز عید

صوفیی در باغ از بهر گشاد صوفیانه روی بر زانو نهاد

بگویش ای قد بالا دراز و پهناتنک فراخ آستی و یقه پهن صوفی وار

از باشگاه‌هایی که در آن بازی کرده است می‌توان به باشگاه فوتبال لفسکی صوفیه و باشگاه فوتبال زسکا صوفیه اشاره کرد.

صوفی با صفا وفا دارد لاجرم از وفا صفا دارد

ذکر: در اصطلاح صوفیه یاد حق است خواه به زبان و خواه به دل.

وقت است اگر نظر کنی ای شاه اولیا بر صوفی شکسته که چون خاک این در ست