دربدر

یکی از نکات داستان های این مجموعه؛ استقلال نسبی میان داستان ها است که این باعث می‌شود که در هر اثر خواننده با خلق جدیدی روبه‌رو باشد؛ اما مهمتر از همه آنکه سبک هنری بزرگ علوی در تمام آثارش حفظ شده است. این کتاب شامل داستان هایی با عناوین "میرزا"، «آب»، «دربدر»، «احسن القصص»، «وبا» و «یکه و تنها» می‌شود.

نیرنگ طلب ما را این دربدری آموخت قمری به سر سرو است آوارهٔ‌کوکوها

نمی دانم چه افتادست قسمت از قدر ما را کزین درگاه می رانند دایم دربدر ما را

گه راندهٔ دربدرم میداری گه غرقهٔ خون جگرم میداری

جامی از بندگان خاصه توست نیست زین عاشقان دربدری

مر او را بگفت این سخن دربدر که دشمن چه سازد همی با پدر

فرستاده با پاسخ آمد به در بگفت آن سخنها همه دربدر

تا حق‌طلبان گردند از دربدری آزاد شیخان ریایی را از در بدر اندازید

اگر نه راندهٔ درگاه توست خسرو مهر چو سایلان ز چه رو کو به کو و دربدر است

آب حیوان علم باشد ای پسر چون سکندر چند گردی دربدر

ترسم آواره چو صیت تو شوم در عالم کز پریشانی چون بخشش تو دربدرم