دق

بر تو مهریست مرا هردم ازین روی چو صبح سخنم با تو جزا ز صدق و صفا می نرود

پاسبان در تو ماه برین بام فلک تو که در مقعد صدقی چو شه اندر وطنی

مولی العماء «صادق» کان در نظر او ملک دو جهان را چو کنی خاک بها نیست

این بره به جای من وکالت دارد کز صدق و صفا شود به قربان شما

به دو میگون لب و پسته دهنت به سه بوس خوش و فندق شکنت

نشان عشرت زهره است و گوید از سر صدق که: بر مخالف شه نوحه را نشان گردم

در زمانی که من برده‌ام، اگر یک دقیقه ای آزادی به من داده شود، و به من گفته می‌شود که در پایان آن یک دقیقه می‌میرم، آن را می‌پذیرفتم تا فقط یک دقیقه در نزد خدا، زنی آزاد باشم.

نایی اش کندقبا از بدن و پای زگل گره و بند گشادش ز دل و جان دژم

مؤمن که به صدق ازو نرنجد چیزی در پیشِ دلش جز او نسنجد چیزی