ح

وز غصه سروران ملکت هر لحظه رخم به خون شود تر

ریحان هر سفالی پیداست آن من کو من دل سفال کردم ریحان چرا ندارم

روز محشر چو سر از خاک لحد بردارم دامنت گیرم اگر کام دل ما ندهی

گر گوش هوش سوی حریمش فرا دهی خواهی شنید صیحه ی وا احمدا هنوز

و الله، کافسار حکم بر سر دوران کنی بر در او گر تو را، عشق بود پایمرد

چون گشت صبا خوش نفس از مشک و می صبح خوش کن نفس از مشک و می انگار صبائی

من و یارای حمد از من نیاید که پاس شعله از خرمن نیاید

حرفی که ازو دلی گشاید از هر قلمی برون نیاید

به نهانخانه وحدت گذری پیدا کن پیرو دل شو از خود خبری پیدا کن

پیش عارف که ره به حق برده زنده حق است و غیر حق مرده