جرعه نوش

زاهد جرعه نوش اگر مست شد از عصیر می صوفی خرقه پوش اگر چرخ زد از عصاره ای

هر کریمی جرعه نوش جام توست ریزه خوار سفره ی انعام توست

همه زین زمره اند تا دانی جرعه نوشان فیض یزدانی

ز جام جم به حقیقت دو جرعه نوشیدن هزار مرتبه بهتر ز ملکت داراست

نمی‌آیند با خود جرعه نوشان ازل هرگز که با مستی از آن پیمانه بربستند پیمان‌ها

مسیحا صبح فطرت فیض یاب از پاس انفاسش خضر در شام ظلمت جرعه نوش از آب حیوانش

جرعه نوشانیم فارغ از مرگ و حیات زان که آب زندگی از ساغر جم می‌خوریم

روی صحرا از خط و خون جوانان لاله جوش برق خنجر ساقی بزم و شهیدان جرعه نوش

سرچشمه فیض جز لب لعل تو نیست صد خضر و مسیح جرعه نوش می تست

کی بود کی که بشکنند خمار جرعه نوشان بامداد الست