تیپ

ارنستو هوراسیو کرسپو (زاده ۸ دسامبر ۱۹۲۹ - درگذشته ۶ مارس ۲۰۱۹) سرتیپ آرژانتینی (سپهبد) و رئیس سابق ستاد نیروی هوایی آرژانتین بود.

ساخته شده با سنگدانه‌ها و سیمانهای معمولی تیپ یک تا پنج پرتلند و با وزن ویژهٔ ۲۲۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب.

سرتیپ عرب زیب عجم مظهر از جم کش دور فلک گفت دویم ذوالیزنی تو

شرنگ بخت شد شکر، کبست چرخ گشت افیون به فر خامه سرتیپ و نامی نامه خسرو

تا محول شودش حال سوی احسن حال خواندن مدحت سرتیپ بخود کرده شگون

«آنا» که یک اشراف‌زاده‌است با «کانت ورونسکی» که یک مرد جذاب و خوش‌تیپ است رابطه دارد و این رابطه دردسرهایی به دنبال دارد…

با آغاز سده جدید میلادی، اختلافاتی در گروه پدیدار شد که باعث جدایی کوتاه مدت کوتیپلتو از گروه گردید. در سال ۲۰۰۵، یاری کاینولاینن نوازنده با سابقه گیتار بیس از گروه اخراج و لاری پورا جایگزین وی شد.

سرتیپ اسمٰعیل آقا که بعدا نام خانوادگی امیرفضلی برای خود برگزید، فرمانده لشکر شمال غرب (همدان) از لشکرهای پنج‌گانهٔ تحت فرمان سردار سپه بود. پس از کودتا، در چهارم دی ۱۳۰۰ از درجهٔ سرتیپی به درجهٔ امیرلشکری نایل شد که از سال ۱۳۱۴ سرلشکری نامیده شد. در فروردین ۱۳۱۵ کفیل (سرپرست) وزارت جنگ شد و در ششم آبان ۱۳۲۰ در راستای بازنشستگی گستردهٔ امرای دورهٔ رضا شاه بازنشسته شد. وی در سال ۱۳۳۱ درگذشت. همچنین فرزند وی سرلشکر نصرالله امیرفضلی اندکی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به مقام مدیرعاملی هواپیمایی ملی ایران (هما) منصوب شد.

سرتیپ‌، شدم ذلیل در جنگ پشه بیمارم و زار و مانده در چنگ پشه

سلطنت تا بکمان یافت زسر تیپ سهام چرخ میدان سپه آمد و مریخ غلام

زند تیپا به قانون اساسی به افسون‌های نرم دیپلوماسی

یک ماشین سایز بزرگ گران‌قیمت ساخت آئودی بود که توسط آئودی بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ به عنوان جانشین آئودی تیپ ام تولید شد.

پاک یزدان را سپاسدار زی، و ستایشگزار باش که این سه پایه بالا دست و سه مایه والا سایه را در آب و گل سرکار سرتیپ سرشت، و بیخ این سه همایون نهال سنگین سایه رنگین شایه را در سرابستان جان و دل آن کام بخشای دل و جان گشت، هر که انبازوی باشد و گوهر مهر پرورد رامش آوردش را اختر آسا در پیش و بخت کردار در پی، دارای هر سه کام و خداوند هر سه نام خواهد بود.

به سردار برگو که حکم حکیم کم از امر سرتیپ و سرهنگ نیست

کارگر را بهر دفع کارفرمایان چو تیپ با سر شمشیر خونین می‌دهم فرمان خون

البطانی غربی یک روستای فلسطینی در ناحیه غزه بود که در طول جنگ داخلی ۱۹۴۷–۱۹۴۸ در فلسطین تحت‌قیمومت بریتانیا در ۱۳ مه ۱۹۴۸ توسط تیپ گیواتی طی عملیات باراک از سکنه خالی شد. این روستا در ۳۶ کیلومتری شمال شرقی غزه واقع شده بود.

او سرتیپ تیپی در بخش استون بود که از دژهای کنار رودخانه پوتوماک در شمال واشینگتن حفاظت می‌کند. بیکر در شامی با جورج ویلکس خبرنگار در اوت پیش‌بینی کرد که به زودی در نبردی کشته خواهد شد: «من مطمئنم که در این جنگ نباید زنده بمانم و اگر نیروهایم هرگونه اراده‌ای برای رسیدن به یک راه حل را از خود نشان دهند، در اولین نبرد سقوط خواهم کرد. بعد از حرفه خود در مکزیکو و به عنوان سناتور ایالات متحده، قادر نخواهم بود تا به دشمن پشت کنم».

احمدرضا رادان در سال ۱۳۴۲ در اصفهان زاده شد. وی فعالیت نظامی را از سال ۱۳۶۱ به صورت نیروی داوطلب در بسیج آغاز کرد، سپس به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتقل شد و در طول جنگ ایران و عراق از اعضای این نهاد بود. او پس از جنگ به نیروی انتظامی منتقل شد و همچنان نیز در فرماندهی انتظامی با درجه سرتیپی فعالیت می‌کند.

اینکه روزگاری دیرپای هر کاری را پس دست گذاشته اند و در رکاب سرتیپ دریا نهیب که به گوهر در باز سفید و شیر سیاه است، در آن سبز بیشه رای و خواست بر نخجیر ماهی و تو رنگ گماشته. زهی کار و کام و خهی نوا و نام که همواره با شیر مرغزاری و باز شکاری هم شاخ و یالی و هم پرو بال. ترا از این آفت و انداز و پر و پرواز گزیده تر کام و هوس انبازی درنگ و شتاب و دمسازی لگام و رکاب ایشان بود، و شوریده دل بر بوی و امید این بلند پایه، بدرود یاران و خویشان کرد. بار خدا را ستایش آنچه دوست خواست و دشمن کاست، به خوشتر ساز و سنگی در خشک و تر با چنگ افتاد و به کوری فسیله ها گاو و خر تو سن کام و باره نام به زیباتر آب و رنگی در رکاب مهلبی و زین خدنگ آمد.

ادبری در دانشگاه نیویورک تحصیل کرد و در ابتدا قصد داشت قبل از تغییر رشته خود به نویسندگی دراماتیک در آنجا تدریس کند. به عنوان دانش آموز در کالج، او شروع به آماده شدن برای دنبال کردن حرفه ای در کمدی کرد و در تیپ شهروندان راست قامت کارآموزی کرد. او در دوران دانشجویی با همکاران آینده ریچل سنوت و اما سلیگمن آشنا شد.