تلمود

معنی کلمه تلمود در لغت نامه دهخدا

تلمود. [ ت َ ] ( اِخ ) ( تعلیم ) کتابی است شامل دو قسمت که یکی را مشنا و دیگری را گمارا گویند. اما لفظ مشنا که بمعنی تکرار می باشد عبارت از مجموع تقالید مختلف یهود است با بعضی از آیات که از کتاب مقدس اقتباس شده. قوم یهود برآنند که این تقالید در کوه سینا بموسی داده شده بعد از آن از هارون و العیازر و یوشع دست بدست به انبیاء بعد و از انبیاء به رؤسا و خلفای کنیسه رسیده تا قرن دوم بعد از مسیح که در آن وقت حاخام یهود تمام آنها را جمع کرده در کتابی ثبت نموده و شخص مذکور در میان قوم یهود به جامع مشنا شهرت یافت. و گمارا که بمعنی تعلیم است عبارت از مجموع تعلیمات و تفاسیری است که بعد از انتهای مشنا در مدارس عالی واقع شد. و تفسیراتی که نوشته شده نیز دو قسم است : یکی را تلمود اورشلیم گویند که حاخامهای طبریه آن را فیمابین قرن سوم و پنجم نوشتند. و دیگری راتلمود بابل گویند که در قرن پنجم نوشته شد. ( از قاموس کتاب مقدس ). مجموعه ای از روایات ربنی مفسر قوانین موسی وآن دو جزء است : یکی «میشنا» مجموعه روایات و احادیث مسند به روات است. و دیگری «جمارا» که شرح «میشنا» است. ( از لاروس ).

معنی کلمه تلمود در فرهنگ فارسی

مجموعه سنتهای ربانی که قوانین و مقررات موسی را شرح و تفسیر میکند . در تلمود دو قسمت مشخص دیده میشود : میشنه که در آن سنن شفاهی را بصورت مجموعه ای در آورده اند و گمارا ( جماره ) که تفسیر آنست .

معنی کلمه تلمود در دانشنامه آزاد فارسی

تَلْمود (Talmud)
(واژه ای آرامی مشتق از عبری به معنی مطالعه و تعلیم) نام دو اثر مهم در ادبیات پساتوراتی یهود؛ تلمود بابِلی و تلمود فلسطینی (یا تلمود بیت المقدس)، مجموعه ای شفاهی از احکام و روایات کهن یهود به ضمیمۀ تفاسیر خاخام ها، در مقابل شریعت مکتوب. تلمود بابلی در پایان قرن ۵م مدون شده است و در یهودیت جدیدتر منبع معتبرتری به شمار می رود. هر دو تلمود به مخلوطی از زبان های عبری و آرامی نوشته شده اند. تلمود مشتمل بر دو بخش اصلی است؛ میشنا (شریعت شفاهی) که متن اصلی تلمود است، و گمارا (تکمله) اثری تکمیلی به صورت تفسیر بر میشناست که گروهی از خاخام ها آن را در حدود ۲۰۰م نگاشته اند. مطالب تلمودها به طور کلی به دو بخش هَلاخا و هَگادا (یا اَگادا) تقسیم می شوند که اولی شامل احکام شرعی و عبادی است و دومی به احکام اخلاقی و مسائل کلامی و فرهنگ عامۀ یهود نظر دارد.

معنی کلمه تلمود در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تلمود ، دومین کتاب مهم دینی و مقدّس یهودیان پس از عهد قدیم می باشد.
این اثرِ مفصّل چند جلدی که طی چندین سده و به دست نسل هایی متعدد از عالمان و محققان دینی یهود (ربّن ها و ربّی ها و احبار) گردآوری و تدوین شده است ، دایرة المعارف گونه ای است دارای اطلاعاتی بسیار متنوع و گستر ده در باره زندگانی ، آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و نیز عقاید عامیانه یهود و غیر یهود. تلمود منبعی برای آگاهی از تاریخ ، جغرافیا، پزشکی ، نجوم ، کشاورزی و انواع علوم سرّی و سحرآمیز به شمار می رود. در اصطلاح یهود، از قرن دوم تا اوایل قرن ششم میلادی که کار گردآوری و نگارش تلمود به پایان رسیده ، «دوره تلمودی » خوانده می شود.
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف تلمود
هدف اصلی علمای دینی یهود از تألیف این اثر، تدوینِ احکام و قوانین دینی و تبیین نحوه اجرای این شرایع بوده و از همان زمان تدوین تا دوره حاضر، تلمود مقوّم ساختار اعتقادی و در بردارنده اصول اخلاقی آنان بوده است
تألیف تلمود به زبانهای مختلف
زبان تلمود، بنا به بخشهای مختلف آن ، عبری قدیم و جدید، آرامی شرقی و غربی ، و در سطوح مختلف زبانی (از محاوره ای تا ادبی ) می باشد. تر جمه های گوناگونی از تلمود به زبانهای اروپایی وجود دارد که استفاده عام را از این اثر ممکن ساخته است .
ریشه واژه تلموذ
...

معنی کلمه تلمود در ویکی واژه

کتابی است متعلق به یهود که به عنوان تفسیر، محل مراجعه است و منظور از آن تعلیم کامل قواعد و قوانینی است که باید در همه جهات زندگی مذهبی و مدنی یهود به‌کار بسته شود.

جملاتی از کاربرد کلمه تلمود

کابالا از متون یهودی سرچشمه گرفت و پیروانش معمولاً از متون یهودی برای توصیف و تفسیر مسائل عرفانی استفاده می‌کنند. دستورهای کابالا برای فهم معنی مخفی متون یهودی نظیر تورات و نوشتارهای ربی‌ها نظیر تلمود به کار می‌رود و معنی مخفی عبادت یهودی را بیان می‌کند.
اگر تصمیم بر این باشد که کودکان، متقی پرورش داده شوند آگاهی از ۶۱۳ حکم تورات حیاتی است. این احکام، قوانین آیین یهود هستند که مطابق با سفر خروج، خداوند آن‌ها را به موسی عطا کرد. فرد متقی باید به آرا و تفاسیر این احکام آشنا باشد؛ بنابراین پرهیزگاری و قداست به فرایند یادگیری و آموزش نیاز دارد. باسواد بودن، حداقل برای مردان، امری فراگیر است و به مدرسه رفتن در سنین اولیه شروع می‌شود. پسران زبان عبری می‌آموزند و باید کتاب مقدس را مطالعه کنند. سپس زبان آرامی می‌آموزند که زبان کتاب بزرگ قانون بابلی تلمود متعلق به قرن ۶ است.
در یهودیت به بحث گذاشتن فرمان‌ها و تحقیق دربارهٔ چگونگی اجرای آن‌ها حرکتی مثبت تلقی می‌شود. تلمود پر است از قصه‌های کسانی که در این موارد با هم بحث می‌کردند. لطیفه‌ای در اینباره هست که می‌گوید «دو یهودی، سه نظر». برخی از این نظرات را همه یهودیان پذیرفته‌اند اما برخی دیگر هنوز مورد بحث هستند.
یهودیانی که خود را «ارتدوکس مدرن» توصیف می‌کنند، نسبت به کسانی که حسیدی و یشیویش هستند، سطح تحصیلات سکولار بسیار بالاتری دارند: ۶۵ درصد از یهودیان ارتدوکس مدرن مورد بررسی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند، در حالی که تنها ۲۵ درصد از مجموع ارتدوکس‌های غیرمدرن در مجموع، از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند. گروه حسیدی و یشیویش‌ها، که معمولاً به آن حریدی یا «یهودیان فوق‌ارتدکس» نیز می‌گویند. (یهودیان حسیدی، از جمله جنبش خاباد، بخشی از سنتی هستند که به قرن هجدهم اروپای شرقی بازمی‌گردد. یهودیان یشیوی، از جمله اعضای آگودات اسرائیل آمریکا، بخشی از یهودیان سنتی هستند که بر نوع دانش‌آموزی تلمود در گذشته تأکید می‌کنند.
او در مریدا به دنیا آمد و ادعا می‌کرد از نسل حضرت داوود است. تحصیلات خود را در قرطبه گذراند. حقوق یهود را نزد حنوخ بن موسی و عبری را نزد دستور نویس مشهور یحیی بن هیوق الفاسی آموخت و دانشمندی تلمودی شد که به زبان‌های عبری و عربی مسلط بود. وی در ادبیات عبری و عربی تسلط داشت و به هر دو زبان شعر سرود و به علم نجوم و هندسه و منطق نیز علاقه‌مند و قرآن و تعدادی از کتب فقه اسلامی را نیز خواند. او برخی از مطالعات مسیحی در مورد انجیل را نیز مطالعه کرد.
ربی عقیبا در تلمود در مورد این مسئله صحبت کرده‌است.
در دورهٔ ساسانیان، علاوه بر آزادی فرهنگی که منجر به تشکیل آکادمی‌های علمی و گردآوری و تألیف تلمود شد، روابط حسنه میان روسا و رهبران روحانی یهودی با برخی از شاهنشاه‌های ساسانی منجر به توصیهٔ راب یوسی (م. ۳۲۳ میلادی) یکی از ربان‌های معروف دورهٔ تلمود بود که از یهودیان خواست زبان آرامی شرقی را کنار گذارند و به فارسی تکلم کنند.
هلاخا (به عبری: הלכה)، به مجموعه قوانین شریعت یهود گفته می‌شود، قوانینی که از تنخ، تلمود و خاخام‌ها و همچنین آداب و رسوم یهودیان ناشی می‌گردد.
در سنت یهودیان تلمودی و معتقد به شریعت شفاهی، دانشمندان بزرگی نقش داشته‌اند که در طول زمان دوره‌هایی را تشکیل داده‌اند. نشانه پایان هر دوره، کتابی است که مورد مقبولیت عمومی قرار گرفته و پس از آن کتاب، دوره بعدی شروع شده‌است.
ایفرا هرمز از پدری یهودی زاده شده بود. دربارهٔ پشتیبانی او از یهودیان و رابطهٔ دوستانه و همکاری وی با آنان در دربار در جهت رسیدن به اهدافشان در تاریخ نقل‌های بسیاری شده‌است. از او در پنج داستان تلمود یاد شده‌است. به نظر می‌رسد که ایفرا هرمز به قدرت فراطبیعی یهودیان باور داشت و به همین دلیل با فرستادن هدیه و پول سعی در جلب توجه آنان داشت. او حتی پسرش را از دخالت در امور یهودیان بازمی‌داشت و به او توصیه می‌کرد که با آنان با احترام و ملایمت رفتار کند.