تصدیع

که باشد هفته ئی یا بیش یا کم که تصدیعت نمودم در خطابی

چرا تصدیع بی حاصل دهم خار مغیلان را؟ نمازی دامنم از چشمه زمزم نمی گردد

و اگر ظاهر او مخالف باطن باشد، و ظاهر را به اعمال خیر آراسته و باطن او بی خبر باشد، هیچ اجر و مزدی از برای عمل او نیست مگر تصدیع و رنجی که کشیده است.

بر حضرت (دو) کیست که از ما برساند که این گونه تو را باعث تصدیع یکی شد

بلکه فقیری که به فقیر خود راضی، و به هر چه گذرد شاکر باشد، در دنیا نیز به راحت می گذراند نه او را بیم از سلطان و وزیر، و نه امید از شاه و امیر نه زحمت جمع مال، و نه تصدیع حفظ آن پادشاهی است به صورت گدا، و گدائی است در حقیقت پادشاه.

از درش تصدیع کم کردم چو دانستم که او خط نسیانی مرا یک باره بر دفتر کشد

بعد از این تصدیع و گستاخی که کردم در جهان من دعای دولتت گویم بجز مدح و ثنا

ز تصدیعت اندیشه دارم و گرنه کجا می‌رسد حرف عاشق به پایان

شکر ایزد که به دور تو ز هم بی تصدیع باطل و حق چو شب و روز جدا شد امروز

تصدیع ز حد گذشت ما را با تو ای جان و جهان مگر جوابی ارزم