بهمنی

اینک به پیش روی تو اشکم رود ز چشم صبحست‌ و ژاله‌ می‌چکد از ابر بهمنی

به من می‌رسد بازوی بهمنی که اسفندیارم به رویین‌تنی

چشم من است در غمت از مدد سرشک من طیره موج قلزمی غیرت ابر بهمنی

سازمان عفو بین‌الملل نام جان‌باختگان را مصطفی نعیماوی در شادگان، قاسم خضیری در کوت عبدالله، عیسی بالدی و میثم عچرش در طالقانی، حمزه (فرزاد) فریسات در اهواز، مهدی چنانی در شوش، حمید مجدم در چمران، و نوجوانی به نام هادی بهمنی در ایذه اعلام کرد که طی اعتراضات در روزهای شانزدهم، نوزدهم، بیستم، و بیست و یکم ژوئیه کشته شده‌اند. همچنین این سازمان در بیانیه‌ای از مقامات ایران خواست که استفاده از سلاح جنگی علیه معترضان را متوقف کند.

یکی پرسید از من این چه حالست که با حق بهمنی در این مقالست

ز برف بهمنی پوشیده هامون پرند سیمگون بر پیکر خویش

ابوالعباس فضل بن محمّد لوکری مرورودی فیلسوف بزرگ سده‌های پنجم و ششم است. خیام، خازنی و سنایی و غزالی هم‌روزگاران او اند. او شاگرد بهمنیار بود و به این ترتیب با یک میانجی با حکمت ابن سینا آشنا شده‌است. تاریخ تولد او دانسته است، اما در فهرستی که برای التعلیقات ابن سینا فراهم آورده است، انجام آن را سال ۵۰۳ ثبت کرده‌است. لوکری ادیب نیز بوده‌است و اشعاری به فارسی و عربی از او بر جای مانده‌است.

اگرچه مدیریت بازار ارز و تنظیم تورم از وظایت بانک مرکزی است و در این دوره بانک مرکزی ایران به ریاست محمود بهمنی از استقلال بالایی نیز برخوردار بود، ولی از آنجا که در این دوره افزایش قیمت ارز در نتیجه تحریم‌های خارجی رخ داده بود، وزارت اقتصاد نیز در مقابله با اثرات تحریم‌ها مسئول بود.

عیان شدست به نزد ملوک سیرت تو چه جای بهمنی و نوذری حکایات است

به دوش نامیه دیبای بهمنی فکنند ز غنچه تارک شاخ، افسر کیان گیرد

ابوالحسن بهمنیار بن مرزبان سالاری (مرگ: ۴۴۶) نواده‌ی مرزبان شاه سالاری و از دودمان دیلمی خاندان سالاریان، فیلسوف ایرانی و از برجسته‌ترین شاگردان ابن سینایا ابوعلی بود و در درس ابن سینا حضور فعال داشته و پرسش‌های پرسون و مهمی را مطرح می‌کرده کتاب المباحثات ابن سینا بیش‌تر در پاسخ به پرسش‌های او است. ابن سینا در نامه‌ای به بهمنیار، او را به دلیل اهتمام به تحصیل علم ستوده است.

بهر ناو‌ررد فرامرز خریف اینک سپهر ازکمان بهمنی تیر وکمان می‌آورد

به نوشتهٔ گوستاو فلوگل (۱۸۰۲–۱۸۷۰)، خاورشناس آلمانی، مجموع مفردات طبی که در این کتاب عنوان شده، ۵۴۷ مورد است که بر حسب حروف تهجّی مرتب شده (ولی فقط بر حسب حروف اول، و ترتیبِ حروف دوم و سوم در آن رعایت نشده‌است). این کتاب را نخستین بار فرانسیسکو رومئو زلیگمان (۱۸۰۸–۱۸۹۲) در سال ۱۸۵۹ در وین به چاپ رساند و ترجمهٔ آلمانی آن به دست عبدالخالق آخوندف، بدون تاریخ در هاله آلمان چاپ شد. متن تصحیح‌شدهٔ این کتاب به کوشش احمد بهمنیار و حسین محبوبی اردکانی در سال ۱۳۴۶ در تهران به چاپ رسیده‌است. چاپ عکسی نسخۀ خطی وین در سال ۱۳۸۹ از سوی موسسه نشر میراث مکتوب منتشر شده است.

آخرین نبرد فیلمی به کارگردانی حمید بهمنی و نویسندگی داوود امیریان محصول سال ۱۳۷۶ است.

همی نبینی کز باد بهمنی در و دشت شدست معدن کافور و چشمهٔ سیماب

چون سپاه بهمنی را بیم جان از آتش است پشت گرمی خلایق اینزمان از آتش است

هروی، موفق‌الدین علی، الابنیة، به کوشش احمد بهمنیار و حسین محبوبی اردکانی، تهران، ۱۳۴۶ش؛

بهمنیار را مفسر فلسفه ابن سینا و مروّج فلسفه در سده پنجم دانسته‌اند. بسیاری از دانشورانی که چراغ دانش و خرد را در ایران افروخته نگاه داشتند، از شاگردان بهمنیار بوده اند. برجسته‌ترین شاگرد او ابوالعباس لوکری است.

شهرزوری در نزهة‌الارواح در باره او آورده است:‌ «از شاگردان بهمنیار بود و دانش‌های حکمت بدو در خراسان پراکنده شد. به ریز و درشت دانش‌های حکمی دانا بود. به پیری نابینا شد.»

وی در ۲۷ آذر ۱۳۵۸ هنگام ورود به دانشگاه تهران توسط گروه فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به همراه دو محافظش جواد بهمنی و اصغر نعمتی در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران با رگبار گلوله کشته شد.