راه

به سختی همی رفت آن راه را به نفرین همی گفت روباه را

راه میانه را بگزین و از راههای مظنون بازگرد.

راه ازین شورش به مقصد می‌رسد همچو کشتی بر سر طوفان برقص

ببینی چویابی به بازیش راه رخ و پیل و آرایش رزمگاه

چشم همه بر راه تو بازاست و تو از ناز یکچشم زدن رو ننمایی چو مه عید

نه به آیین ما کسی را راه نه بر آیینهٔ کس از ما زنگ

برآشفت وخوی بد آورد پیش به یکسو شد از راه آیین وکیش

که بشنو شکر از اهل شکایت ببین راه شکایت را نهایت

شد زهد شیخ و برهمن آمد به راه عشق دل در گرو به سبحه و زنار کس مباد!

چرا به‌فسوس در سرما بمیرم چرا راه سلامت برنگیرم