دریا

سپاه اندر آمد گروها گروه گرفتند هامون و دریا و کوه

به تخم خویش رو این نکته کن یاد که بر دریا کند فرماندهی باد

رها کن این همه دریاب اوّل چرا ماندی تو چون ایشان معطّل

سینه پر سوز ازو و دل بریان جان به دریا غریق و تن به کران

همانا که در روی دریا ژرف به ایشان نموده جهان این شگرف

چو دریا در دهد بی‌تلخ‌رویی گهر بخشد چو کان بی‌تنگ خویی

بر دل بی آرزو زندان تن صحرا بود چشمه سوزن به تار بی گره دریا بود

الاموریو -۴۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است.

بر شیشه‌های ساعت اگر وارسیده‌ای دریاب‌گرد قافلهٔ ماه و سال را

موج دریائیم و دریا عین ما ما به ما بیند کسی کَز ما بود

چو من شست اندر آویزم به دریا اندر آویزد به کام و حلق آن ماهی که بر پشت این جهان دارد