جهاندیده

بدان ای جهاندیده فرخنده باب که گر بخت را سر نیابد به خواب

گر چنین دلبر من آفت جان خواهد شد بس جهاندیده که رسوای جهان خواهد شد

دبیر جهاندیده را پیش خواند سخن هرچ بایست با او براند

شنیدند آواز فرخ جوان جهاندیده گردان روشن روان

ایا چند تن دیگر از زادگان جهاندیده مردان و آزادگان

ببر در گرفتش جهاندیده مرد ز کار گذشته بسی یاد کرد

شه نیمروز آنک رستمش نام سوار جهاندیده همتای سام

دبیر جهاندیده را پیش خواند دل آگنده بودش همه برفشاند

بیامد ز هر کشوری موبدی جهاندیده و نیک‌پی بخردی

جهاندیده بیدار دل بود پیر بدانست اندیشهٔ اردشیر