عجبا

گفتند که شعر تو ملک داشت به دست گفتم عجبا و جای این معنی هست

روی انّ النّبی (ص) قال: کان ذهبا و فضّة، قال ابن عباس و الحسن کان لوحا من ذهب مکتوب فیه عجبا لمن یؤمن بالقدر کیف یحزن، و عجبا لمن یوقن بالرّزق کیف یتعب، و عجبا لمن یؤمن بالموت کیف یفرح، و عجبا لمن یؤمن بالحساب کیف یغفل، و عجبا لمن یعرف الدّنیا و تقلّبها باهلها کیف یطمئنّ الیها، لا اله الّا اللَّه محمد رسول اللَّه، و فی الشّق الآخر انا اللَّه لا اله الّا انا وحدی لا شریک لی خلقت الخیر و الشرّ فطوبی لمن خلقته للخیر و اجریته علی یدیه و الویل لمن خلقته للشرّ و اجریته علی یدیه.

عجبا لا اله الا الله کز کمالت چه حظ موفورست

واعجبا (صامتا) کز چه عزیز خدا دید ز نسل زنا این همه ظلم و عذاب

تیغت عجبا هیچ بگویم بچه ماند برقیست علی‌الله نه‌که مرگیست مفاجا

شکوه بر چرخ برند از دشمن عجبا چرخ بُوَد دشمن من

اعجوبه ی روزگار ماییم من خود به تعجبات فاشم

عجبا کسی که آدم را بحکم فرمان سجده کند، صور کتابهای خدای بر پیشانی او پیدا آید مؤمنی که هفتاد سال خدای را جلّ جلاله سجده آورد چه عجب اگر او را از آتش عقوبت براءت دهد؟! اسرافیل بامر حقّ آدم را سجده کرد، بر پیشانی او کلام نبشته پیدا آمد ایمان در دل مؤمن نبشته، چنان که اللَّه گفت: کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمانَ. از روی اشارت میگوید: او که دون مرا بامر من سجده آورد، کلام نانبشته بر پیشانی وی پیدا آوردم، او که هفتاد سال بامر من مرا سجده آورد، ایمان نوشته از دل وی کی برگیرم؟!

عجبا للمحب کیف ینام کل نوم علی المحب حرام

ثُمَّ نَظَرَ فیما قدّر معجبا بذلک نظرة تفکّر.