شوخ چشم

زسر پنجه و شوخ چشمی باوّل اگرچه نماید دلاور شکوفه

نگذاشت چشم باز کند دل غبار خط این گرد شوخ چشم چه با این سوار کرد

کدامین شوخ چشم امروز جا دارد درین گلشن؟ که در کاویدن دل خارش از مژگان نمی‌ماند

شنیدم که پیری پسر را به خشم ملامت همی کرد کای شوخ چشم

ای نفس شوخ چشم ز شرب مدام خویش خونی درون شیشه چو بادام مانده‌ای

ز شوخ چشمی و طنّازی و جفا جوئی به دامن مژه ام اشک بیقراری هست

دلبری دارم بغایت شوخ چشم و فتنه گر چون کنم؟ شوخ است و با او برنمی آیم دگر

شوخ چشمی بین که با خصمی چو خورشید بلند شبنم گستاخ ما محو تماشای گل است

برکس نمی‌کنی نظر ای ترک شوخ چشم کاو را هلاک خنجر مژگان نمی‌کنی

حسن خصم شوخ چشمان است و یار عاجزان آفتاب ذره پرور میل چشم کوکب است