شلتاق

من و بی داد کشیدن تو و شلتاق و عقاب آری از بدوِ ازل حکم چنین افتاده ست

بود همان واقعه شلتاق من حال بود نوبت پلتاق من

کم به شلتاق و اخذ کوش که من باطل السحر اخذ و شلتاقم

آسیا ایمن‌ شده‌ست از کندوکوب وقت‌شلتاق‌است برگرد از اروپ

نیمه مست از خیمه بیرون آید و گوید که هی جان بده خواجو دلم گوید که شلتاقش نگر

روح ادب خستهٔ اخلاقشان دست سخن بسته شلتاقشان

عمری دگر بباید و شلتاق عالمی تا گنج غارتی چو تو باز آید از درم

دل میبری به غارت و شلتاق می کنی وز غمزه فتنه ها که در آفاق می کنی

هر دم از کریاس بیرون آید و غوغا کند جان کجا بیرون توانم برد از شلتاق او

ولی چون در غم عشقت گناه نیست مرا چراست با من مسکین مدام شلتاقش