شرنگ

مرتب هر یک از لون دگر سنگ صقالت دیده و صافی و خوشرنگ

دشمن او گر شکر خاید که بادش زهر مار چون شرنگ آید ز تلخی در مذاق آن شکرش

در عمر خویش بر تو نیاورده ایم شرک ای بی شریک شهد و شهادت مکن شرنگ

بد سگالان را شکر بر دل شرنگ آسا کند نیکخواهان را خزان بر دل بهار آئین کند

چنین است فرجام کار جهان چو نوش آشکارا، شرنگ از نهان

خبر دارد که روز و شب دو رنگ است؟ نَوالش گه شکر گاهی شرنگ است

مشرب گر اعتدال نه زهر است یا شرنگ مذهب گر اعتدال نه کفر است یا ظلال

شکر گشته شرنگ و گل شده خار نه در ده خلق و نه در دار دیّار

گر هست سعادتت چه شکّر چه شرنگ ور زانک شقاوت است چه صلح و چه جنگ

گر نداری چو ملک طبع مخالف بچه معنی اوحدی با تو چو شهدست و تو با او چو شرنگی