خلاف

گر خلافی رفتش اندر وعده روزی درگذار مشمر از عصیان و خود دانم ز خدمت بشمری

از علاجی کان خلاف علتست مار پنهان در لحاف علتست

خلاف عادت دهر جفا کیش شد از قوس قزح، بارندگی بیش

اگر دارد کشف در دل وفاقت ساعتی پنهان وگر دارد صدف در تن خلافت لحظتی مضمر

کسی کش چشم آهوئی بروباهی بدام آرد خلاف عقل باشد پنجه با شیر ژیان کردن

شاید که بی خلافت مثل بهشت خوانم که حسن بی نهایت با خود مثال داری

هرآنکه را که خلاف تو افتد اندر دل نهد هماره تن و جان خویش بر سر آز

چه خلافست ندانم که میان من و تست کانچه بر مهر فزایم تو به جور افزایی

عبدالملک بن مروان را هنگام مرگ، دیده برگازری افتاد که پارچه را بر سنگ فرو می کوفت. گفت: کاش من گازری بودم و خلافت را برعهده نمی داشتم.

خونریزی ار خلاف بدی پیش ازین چرا خونریزی از موافقت آمد بدین زمان