خدا
معنی کلمه خدا در فرهنگ معین
معنی کلمه خدا در فرهنگ عمید
۲. صاحب و مالک.
۳. [قدیمی] فرمانروا، امیر، حاکم، پادشاه.
معنی کلمه خدا در فرهنگ فارسی
خالق بی همتا، پروردگار، خداوند، ایزد، اورمزد
۱ - ( اسم ) آفریدگار جهان ا... . ۲ - مالک صاحب . جمع : خدایان .
کرمها که با سرگین ستور بر آیند
معنی کلمه خدا در دانشنامه عمومی
معنی کلمه خدا در دانشنامه آزاد فارسی
معنی کلمه خدا در دانشنامه اسلامی
این واژه که معادل لفظ « اللّه » در عربی به کار رفته است، به ویژه در ترکیب، به معنای صاحب و مالک نیز به کار رفته است، مثل کدخدا به معنای صاحب خانه می باشد.
محمدحسین بن خلف برهان، برهان قاطع، ذیل «خدا»، چاپ محمدمعین، تهران ۱۳۶۱ش.
به تصریح قرآن کریم، سرلوحۀ دعوت همۀ انبیا و پیامبران الهی بندگی خدا و دوری گزیدن از طاغوت است؛
نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.
قسم،
جواهر الکلام ج۳۵، ص۲۲۷..
...
[ویکی شیعه] خدا، آفریدگار جهان و کامل ترین وجود، مفهوم محوری اغلب ادیان به ویژه ادیان ابراهیمی. مفاهیم و تعاریف گوناگونی از خدا در ادیان و مذاهب و ذهن اشخاص وجود دارد. میان اعتقاد به خدا و دینداری رابطه ناگزیری برقرار نیست و برخی مردم که به دین معتقد نیستند، به خدا باور دارند.
خدا در نظر شیعه، یگانه و سرمنشأ همه کمالات و علت هستی بخش همه موجودات است و ذاتی ازلی و ابدی دارد. هیچ موجودی شبیه او نیست. ذات او عین صفاتش است. واقعیتی بسیط و بی ماهیت است. نه در دنیا و نه در آخرت قابل دیده شدن نیست و دارای علم و قدرت مطلق است، در همه جا حضور و ارتباطی تام با مخلوقاتش دارد. وجود خدا و برخی صفاتش با حس و عقل و فطرت اثبات پذیر است؛ ولی کُنه ذات نامحدودش با حس و عقل محدود قابل ادراک نیست.
واژه «خدا» یا «خدای» از فارسی میانه xwaday به معنی «ارباب» و «پروردگار» و آن نیز برگرفته از واژه اوستایی xᵛaδāta- به معنی «قائم به خود» یا «آفریدهٔ خود» است. .
[ویکی فقه] خدا (قرآن). خدا معادل واژه «الله» در عربی است که از ماده «اله»، به معنای «تحیر» است، زیرا عقلها در ذات او حیران است.
در روایتی از امام علی علیه السّلام آمده است: مفهوم «الله»، معبودی است که خلق در او حیرانند، به او عشق میورزند و الله، موجودی است که از چشمها پنهان و از افکار و عقول محجوب است. برخی دیگر، آن را به معنای معبود، مشتق از «اله» به معنای «عبد» و یا به معنای محجوب، از ریشه «لاه» دانسته اند. ریشه اصلی آن هر چه باشد، واژه الله، اسمی است که جز بر خدا اطلاق نمی شود، و ـ چنان که گفته شده ـ نام ذات واجب الوجود است که جامع تمام صفات کمال می باشد. این مدخل از گسترده ترین مدخلها در فرهنگ قرآن است و با توجه به اینکه مباحث کلی و خاص آن در مدخلهای توحید، اسما و صفات، و دیگر موارد متناسب آمده، بسیاری از عناوین ذیل آن به مدخلهای مربوط ارجاع شده است. در این مدخل از واژه های «الله»، «اله» و «رب» استفاده شده است.
جملاتی از کاربرد کلمه خدا
گر نبود دیدهٔ شهوت گرای چیست به از دیدن صنع خدای
مرا گویی خدا از بهر غم ساخت برای بند و زندان الم ساخت
دعاهای فاطمه زهرا را میتوان چهار دسته کرد: دربارهٔ خدا، دربارهٔ کمالات معنوی، برای نیازمندیهای زندگی و چهارم دعا برای دیگران. «دعای نور» از پرآوازهترین دعاهای فاطمه دربارهٔ صفات خداوندی است.
برکه بر ناصر دین صاحب عادل که خدای همه چیزیش بدادست مگر عیب و عدیل
تا داد به او خدا خلافت تا یافت سریر ازوشرافت
از متون ریگودا بر میآید که دیئوس مظهر آسمان است و پدر همهٔ خدایان، نام او با زئوس خدایی یونانی همریشه است و ظاهراً در ابتدا ایرانیها نیز به خدایی به همین نام معتقد بودهاند.
خوانده سلطان عالمان او را مصطفی قطب انبیای خدا
هر که گردد نوح عشقش ناخدا ایمنی از موج طوفانش دهند
ز بی شرمی شدی غرق ریا تو نداری شرم آخر ازخدا تو
آن رفت که وصلت به دعا میطلبیدم در هجر تو مردن ز خدا میطلبیدم
خلایق من خدایم تا به بینند نمودم مینمایم تا به بینند
یا گشاید خدا درین کشور نظر پاک حق نیوش الملک