حیض

ای رفیقان زین مقیل و زان مقال اتقوا ان الهوی حیض الرجال

چون روزه چنین زنی صحیح است، زن مُسْتَحاضه باید برای روزهای حیض خود، قضا را به جای آورد به شرطی که بتواند از روی زمان وقوع عادت ماهیانه‌اش یا با تشخیص صحیح ماهیت و رنگ و بوی خون عادی حیض از خون پاک استحاضه افتراق دهد.

الحیضان یک منطقهٔ مسکونی در قطر است که در شهرداری الخور واقع شده‌است. الحیضان ۶٫۹ کیلومتر مربع مساحت دارد.

گفتم پسندد داورم کز فیض عقلی بگذرم حیض عروس رز خورم، در حوض ترسا داشته

در کتاب العدد: و قال آخرون لا یحیض، و اختلف المخالف مثل ذلک ذکرناها فی الخلاف.

زن فقط در هنگام عادت ماهیانه و وقوع قاعدگی باید از روزه گرفتن خودداری کند و اگر خونریزی در او ادامه یابد و حیض قطع نشود، به این معناست که دچار خونریزی واژینال شده‌است.

اهبطوا افکند جان را در حضیض از نمازش کرد محروم این محیض

تا به معنی های بکرش ننگری زیرا که نیست حیض را در مبدا فطرت گزیر از دختری

شعر آن به که خود ندانندش زانکه «حیض الرجال» خوانندش

مُدِرّ: آنچه اخراج مائیت اغذیه و فضول سیاله مانند: بول و حیض و عرق و شیر نماید.

چون معلوم شد که بر هر کسی آموختن آن علم واجب است که در راه معاملت وی است، بدانستی که عامی پیوسته در خطر باشد که وی را کاری در پیش آید و به نادانی بکند که نداند که اندر آن حکمتی هست و بدین معذور نباشد، هرگه که حاجت بدان غالب بود و نادر نباشد مثلا کسی در حال حیض مباشرت کند یا پس از حیض پیش از سر شستن و گوید که این علم ندانستم، معذور نباشد.

اگر تعداد و زمان وقوع عادت ثابت و مشخص است، زن فقط تا پایان مدت عادت ماهیانه اش باید از روزه گرفتن خودداری می‌کند، سپس غسل کند، نماز بخواند و روزه بگیرد، اگر چه خونریزی ادامه یابد، زیرا این خون حیض بعدی، [احتمالا] ناشی از بیماری، جراحی، استرس یا زمین‌خوردن است، بنابراین از انجام عبادات منع نشده‌است و این زن همان حکم زنان مطهر را دارد.

ورق سرخ و سیاه تو بود کهنهٔ حیض یا رخ فاحشه ی پیرکه مالد سرخاب

یا دم الحیضی که از خرگوش ریخت بر سر شیر ژیان خواهم فشاند

عمر خود کرد در خلاف و مرا صرف حیض و نفاس و بیع و شری

و عجایب معانی و قوتها در وی آفرید چون بینائی و شنوائی و عقل و علم، و امثال این بیشتر. پس یا سبحان الله! اگر کسی صورتی نیکو بر دیواری کند از استادی وی عجب بمانی و بر وی ثنا بسیار کنی. و می بینی که بر قطره آب این همه نقش در ظاهر باطن وی پیدا می آید که نه قلم را بینی و نه نقاش را و از عظمت این نقاش عجب نمانی و در کمال قدرت و علم وی مدهوش نشوی و از جمال و کمال و شفقت و رحمت وی تعجب نکنی که تو را چون به غذا حاجت بود در رحم، اگر دهان بازکردی و خون حیض نه به اندازه به معده تو رسیدی تباه شدی، پس از راه گذر ناف غذای تو راست کرد. و چون از رحم بیرون آمدی ناف را ببست و دهان گشاده کرد که مادر غذا به قدر خویش تواند داد، پس چون تن تو در آن وقت ضعیف و نازک بود و طاقت طعامها نداشت از شیر مادر که لطیف باشد غذای تو ساخت و پستان مادر بیافرید و سوراخهای تنگ در وی بیافرید تا یر بر تو نیرو نکند و گازری در درون سینه بنشاند تا آن خون سرخ که به وی می رسد وی سپید می کند و پاک و لطیف به تو می فرستد. و شفقت را بر مادر تو موکل کرد تا اگر یک ساعت تو گرسنه شوی قرار و آرام از او بشود، پس چون شیر را به دندان حاجت نبود دندان نیافرید تا سینه مادر را جراحت می نکنی.