حرف ندا

ز خوف تیغ تو نگذشته هیچ حرف ندانم که در مطاوی آن مدغم است ملک مؤبد

آنحرف ندا که گفت یونس در ظلمت بحر، یاعلی بود

گرچه نسبت به من این حرف ندارد، زنهار ترک همصحبتی مردم بی‌نسبت گیر

هر نفس از سدره به گوشِ دلم بی‌لغت و حرف ندا می‌رسد

وجه دیگر: یا عِبادِ، لا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ سخن اینجا تمام شد، آن گه بر معنی ندا گفت بی‌حرف ندا: الَّذِینَ آمَنُوا یعنی یا ایها الذین آمنوا کقوله: یُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذا یعنی یا یوسف، ای ایشان که بگرویدند بسخنان ما و مسلمان بودند، ادْخُلُوا الْجَنَّةَ درروید در بهشت، أَنْتُمْ وَ أَزْواجُکُمْ تُحْبَرُونَ ای تسرّون و تنعّمون و قیل الخبر، السماع.

نام تو از آن برکه توان حرف ندا را تقدیم بر آن داد به هنگام منادی

ملک ایجاد را ناخدائی امر حق را تو حرف ندائی

بر دلم نیست ز هر بیش و کمی به جز از حرف ندامت رقمی

چقدر خنده به فهمیدگی عالم زد هر که یک حرف ندانسته ز من یاد گرفت

گرچه به هر حرف نهد خامه سر لیکن ازان حرف ندارد خبر