جرب

این همه هست و سبکی عمر من رفت و مرا تجربه‌ها اوفتاد

پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن

ای عشق جهان‌سوز درآ از در اغیار تا یار بداند که چه مجرب محکستی

علاج طالع بیمار قفل آب و هواست طبیب تجربه را هم بدین مداوا داد

شاه جهانگیر سنجربن ملک شاه آن‌که به دولت شدست بر ملکان شاه

در فکرت او سهو و خطا راه نیابد این را من ازو تجربه کردستم صد بار

عرفی به ره تجربه زین پس بنشینند محنت زده را واقعه ی پیش کفاف است

عیار زر سخن خاطرش همی داند مجرب است به دانستن عیار آتش

لیس نبغی غیرکم قد طال ما جربتنا ما لنا مولا سواکم طال ما فتشتنا

کردیم بسی تجربه با پنجه ی تقدیر تدبیر به جز شیوه ی تسلیم و رضا نیست