جابر

بزیر تیغ چو سنجابرا بدید اطلس نمود یاری و خود را بروی آن انداخت

شهر شوط در ۴ کیلومتری جنوب رود زنگمار و ۴ کیلومتری غرب جابرود در دشتی پهناور و در محاصره تپه‌های رسی قرار گرفته‌است. این شهر از سمت شمال غربی با ماکو و از سمت شمال شرقی با پلدشت، از سمت جنوب شرقی با قره ضیاالدین و از سمت جنوب غربی با سیه چشمه همسایه‌است.

چون شکسته‌دل شدی از حال خویش جابر اشکستگان دیدی به پیش

میآید و چهره از عرق تر کرده چو کان بکفت و اسب ز جابر کرده

که زیر سایه شمشیر تو فرو خواندند به سمت عزو بر جابری دویست هزار

کسیر سنگ جفای سپهر جان نبرد اگر نه لطف تو گردد کسیر را جابر

قال اخوتی لابی، قال و لم؟ قال حسدونی بمنزلتی من ابی، فقال أ تحبّ ان تخرج من هذا الجبّ؟ قال نعم، فقال له قل: یا صانع کل مصنوع و یا جابر کلّ کسیر و یا شاهد کلّ نجوی یا قریبا غیر بعید یا مونس کلّ وحید یا غالبا غیر مغلوب یا حیّ لا اله الا انت یا بدیع السّماوات و الارض یا ذا الجلال و الاکرام، اجعل لی من امری فرجا و مخرجا، یوسف این دعا بگفت در حال فریشته‌ای آمد ببشارت و راحت و پیغام ملک. فذلک قوله عزّ و جل: وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِ این واو زیادت است، تقدیره: فلمّا ذهبوا به و اجمعوا، ای عزموا علی ان یجعلوه فی غیابت الجبّ اوحینا الیه. و روا باشد که این واو ثابته باشد و واو در اجمعوا زیادت بود یعنی فلمّا ذهبوا به اجمعوا.

روز خندق هزار مرد از یاران رسول صلوات اللَّه و سلامه علیه کار میکردند. همه گرسنه شدند و طعامی نبود جابر بن عبد اللَّه گفت: یا رسول اللَّه! ما را یک صاع جو نهاده و یک سر گوسفند، چه فرمایی؟ گفت: رو آن جو آرد کن و خمیر ساز، و گوسفند بکش و پاک کن و دیگ بر سر آتش نه. مصطفی رفت و دست مبارک خویش بر سر آن خمیر نهاد، و انگشت خویش بدهن خویش تر کرد، و بسر دیگ فراز آورد. آن گه یاران را گروه گروه میخواندند، و از آن خمیر نان می‌پختند، و از آن دیگ میخوردند، تا هزار مرد از آن بخوردند، و آن نیز چیزی بر سر آمد، تا بدانی که کار برکت دارد نه کثرت.

چون برون رفتم ز دارالملک هستی جای خویش هر کجا کز جابرون باشد من آنجا یافتم

مفتح در سال ۱۳۲۸ با تنها دختر حیدرعلی جابری انصاری از آیت الله‌های همدان ازدواج کرد که با او چهار پسر و چهار دختر داشت. محمد مهدی پسر بزرگ مفتح که داماد محمد محمدی گیلانی است، از زادگاهش رزن به نمایندگی مجلس شورای اسلامی رسید و تاکنون به جز در دوره ششم در همه ادوار مجلس نماینده بوده‌است. محمد هادی فرزند هفتم مفتح، دانشیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی قم است که هم‌اکنون ریاست مرکز اسلامی هامبورگ را بر عهده دارد.

تکیه شاه خاوران بر زمردین مسند نمود همچو شاه دین که جابر مسند احمد نمود

خانواده‌های بزرگی در این اردوگاه تمرکز دارند از جمله عجور، دختران والسلاق و الراعوش و خانواده‌های بیت جبرین، العزه والقیسی و خانواده‌های المنشیه، طیطی و الجابری وخانواده ابومعینه و خانواده ابوسیف و …

در هفتمین نظرخواهی بهترین‌های تاریخ سینما از نگاه منتقدان ایرانی که در آبان ۱۳۸۱ از ۵۵ منتقد و توسط نقد سینما انجام شد، فیلم‌های متعددی از حاتمی‌کیا توسط منتقدان مختلف در فهرست ده فیلم برتر تاریخ سینمای ایران نام برده شده بود که آژانس شیشه‌ای از سوی سعید عقیقی، محمدتقی فهیم، جابر قاسمعلی و آرش معیریان در این فهرست جای داشت. یک سال قبل از آن، عقیقی و قاسمعلی، فیلم‌نامهٔ آژانس شیشه‌ای را جزو ده فیلم‌نامهٔ برتر تاریخ سینمای ایران معرفی کرده بودند. در نظرسنجی دیگری که شهریور ۱۳۹۲ از ۵۰ منتقد رسانه‌های جبههٔ انقلاب اسلامی انجام شد، آژانس شیشه‌ای با اختلاف بسیار، در جایگاه نخست رده‌بندی فیلم‌های پس از انقلاب قرار گرفت.

که می بیند بس زود جابر از مجبور که می بیند نه دیر ظالم از مظلوم

از مشاهیر حدیده : ادیب و شاعر معروف یمنی جابر بن احمد رزق متوفی در سال ۱۳۱۸ هجری قمری یکی از شعراء خوش قریحهٔ این دیار بوده‌اند. وی دارای دیوانی دست‌نوشته بنام «زهر البستان» می‌باشند.

مگر آن که بگوییم نقل ابراهیم، با واسطه بوده و با گذشت زمان، سلسله سند حدیث دچار کاستی شده‌است. ابراهیم در کربلا به دست زید بن دفاف به کشته شد، جابر بن عبدالله انصاری بر وی نماز گزارد و قبر او در کربلا است.

احمد جابر الصباح (به عربی: أحمد الجابر الصباح) (۱۸۸۵ – ۲۹ ژانویه ۱۹۵۰) دهمین حکمران کویت بود. وی در ۲۹ مارس ۱۹۲۱ در کویت به قدرت رسید. او در ۲۹ ژانویه ۱۹۵۰ درگذشت. وی دارای ۹ پسر و ۱۸ دختر بود.

احمد الفهد الاحمد الجابر الصباح (عربی: أحمد الفهد الأحمد الجابر الصباح ; متولد ۱۲ اوت ۱۹۶۳) که با نام احمد الفهد نیز شناخته می‌شود، یک سیاستمدار جنجالی کویتی، یکی از اعضای خانواده حاکم و مدیر سابق ورزشی است.

ابوسَعَد موسوی با نام اصلی سید خلف موسوی فرزند جابر از هنرمندان موسیقی نواحی کشور متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۴۲ در منطقه ملاشیه اهواز است که پس از پنج دهه فعالیت هنری در فروردین ۹۷ به دلیل سکته قلبی فوت کرد. ابوسعد نوازنده ویولون، سنتور و تمپو بود. در کنار نوازندگی، خوانندگی، شاعری و آهنگسازی را نیز در کارنامهٔ هنری خود دارد. او در کشورهای عراق و کویت طرفدار داشت.