تیزویر

به مصر اندرون کشت کاموس پیر که کابیشه خواند ورا تیزویر

ز هر سو بخوانیم برنا و پیر کجا نامداری بود تیزویر

ز ره باز شد موبد تیزویر بگفت آنچ بشنید با اردشیر

بگوید که گردنکشی تیزویر ز نزد فرامرز با دار و گیر

گرای دون که زین دانش ناگزیر بماند دل موبد تیزویر

یکی کار پیش آمدم ناگزیر کزان بسته آمد دل تیزویر

بفرمود تا پیش او شد دبیر همان راهبر موبد تیزویر

ز کشمیر وز دنبر و مرغ و مای وزان تیزویران جوینده رای

مر او را کنون مردم تیزویر همی خواندش بابکان اردشیر

مارسفند روز، جامه افزای ‌و بدوز و بپوش‌ و زن به زنی گیر که فرزند تیزویر (‌ویر: هوش و حافظه‌) نیک زاید.