تموز

دو عید هفدهم تموز و تیشا به آو یا نهم آو یادآور نابودی اورشلیم هستند. هفدهم تموز روزی است که دیوارهای اورشلیم برای اولین بار توسط رومیان گذشته شد. تیشابه آو روزی است که اورشلیم به صورت کامل توسط رومیان نابود شد.

در تموزم ببندد آب سرشک کز دمم باد مهرگان برخاست

نشیب او را فضل تموز دریابد چو در زمستان گردد جدا از ابر مطر

۱- یاء و واو مجهول: در پارسی باستان بیش از یک نوع یائ و واو وجود داشته که امروزه تنها صورت باقی مانده در فارسی را یاء و واو معلوم و دیگر گونه‌ها را مجهول می‌خوانند. یاء معلوم چون: تیر، جاوید، رهی، بید و واو معلوم چون: تموز، آهو، توت. صورت مجهول واو و یاء در فارسی از میان رفته و در کردی با علامت «ی» و «و» از شکل معلوم آن‌ها متمایز می‌شوند و در واژگانی چون: شیر، دلیر، زور، شور و… وجود دارند.

بگذشت تموز سی چهل بر تو از بهر چه مانده‌ای بدین خامی؟

دریافت جایزه ویژه هیئت داوران فیلمبرداری ۱۴ تموز

چون اوج گرفت مهر از سرطان بگشاد تموز چون شیر دهان

و از ابراهیم ادهم روایت آرند که: ماه رمضان از ابتدا تا انتها هیچ نخورد و ماه تموز بود هر روز به مزدوری گندم درودی، و آن‌چه بستدی به درویشان دادی و همه شب تا روز نماز کردی وی را نگاه داشتند بنخورد و بنخفت.

خشک عبارت چو سموم تموز سرد معانی چو دم مهرگان

گفتم تموز هجران در من فکند آتش گفتا بهار وصلی آید پس از تموزت

غیر عاشق دان که چون سرما بود اندر خزان در میان آن خزان باشد دل عاشق تموز

من بدی کردم پشیمانم هنوز انتظارم تا دیَم گردد تموز

جام تموز هر ساله و با شرکت بازیکنانی از کشور ایران و دیگر کشورها با اقلیت آشوری چون عراق و سوریه در تابستان در شهر ارومیه برگزار می‌شود.

خیز که روز می‌رود فصل تموز می‌رود رفت و هنوز می‌رود دیو ز سایه عمر

نام ماه‌ها در گاه‌شماری عبری امروزی نیز از نام‌های بابلی با تلفظ آرامی ریشه گرفته است. به‌طور مثال ماه تموز نام خود را از تموز خدای بین‌النهرینی دارد. در مورد نام ماه‌های تقویم یهودی قبل از تبعید به بابل اطلاع دقیقی در دست نیست. در تورات ماه‌ها تنها به شماره و نَه به نام خاصی یاد شده‌اند.[وب ۹] اسامی بابلی نیز میان یهودیان — حتی اعضای سلسلهٔ داوود — رایج شدند؛ مثل زروبابل («بذر بابل») و شنزر («سن محافظ است»).