ترشرو

عیش موری ز ترشرویی من تلخ نشد نی به ناخن ز چه کردند عبث چون شکرم؟

تلخ کامم از ترشرویی تو بهر خدا زان دولب یک خنده شیرین شورانگیزکن

بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو دارم نگاری بدقمار و تلخگوی و جنگجو دارم

از حضرت رسالت - صلی الله علیه و سلم - آرند که فرموده است که مؤمن مزاح کن و شیرین سخن باشد و منافق ترشرو و گره بر ابرو. امیرالمؤمنین علی کرم الله وجهه گفته است که هیچ باک نیست اگر کسی چندان مزاح کنند که مؤمن از حد بدخویی و دایره ترشرویی بیرون آید.

پنیر از ترشرویی ماست بند شود سرکه، شیرین بود گر چو قند

و در اخبار معراج است که مصطفی (ص) مالک را دید خازن دوزخ، ترشروی و خشمگین، از خشم روی درهم کشیده. کس نماند در آسمان از فریشتگان که نه آن شب شادی نمود، و تازه روی و خندان به مصطفی (ص) نگریست مگر مالک و خزنه دوزخ که در ایشان همه خشم دید و ترشی و ناخوشی. جبرئیل گفت: ای محمّد! عجب مدار که رب العالمین در ایشان خود شادی و تازه رویی و خنده نیافرید، آن گه رسول (ص) گفت: «یا مالک! صف لی جهنم».

چشم احسان ز بخیلان ترشروی مدار چه زنی حلقه بر آن در که ز بیرون بسته است؟

یکی چون ترشی آن غوره خوردی چو غوره زان ترشرویی نکردی

به یک عالم ترشرو کارم افتاده‌ست و ممنونم شکست رنگ صفرای طمع می‌خواست لیمویی

به مهمان نکرده کسی ترشروی بود صاحب خانه گر تند خوی