تبش

اصبح مستبشرا من سبحات‌الجمال اشرق مستهترا من سطوات‌القراب

گاه از مکتبش برون کردی جگرش را به طعنه خون کردی

برداشت بمنت مه نو ضعفش را خورشید پسندید تبش بر تن خویش

صد شکر که بتخانه ی اندیشه خراب است ناقوس و تبش در گرو باده ی ناب است

گرمای تموز از دل پردرد شماست سرمای زمستان تبش سرد شماست

غمگین نیم احوالم اگر یار نپرسد از شمع نپرسیده کسی، تاب و تبش را

نیال پسر پادشاه ایرلند، ائوچو موئیگ‌مندون، بود. روزی او به همراه برادرانش به دنبال چاهی بودند که از آن آب بنوشند. چاه توسط یک پیرزن زشت‌رو که موهایش همچون دم اسب وحشی بود و دندان‌های نامرتبش از دو طرف بیرون زده بود، محافظت می‌شد. پیرزن از جوانان طلب بوسه کرد و به جز نیال بقیه از این کار امتناع کردند. با بوسه نیال، پیرزن تبدیل به دوشیزه‌ای رعنا شد. دگردیسی اشخاص یک پدیده رایج در اساطیر ایرلندی و سلتی هست که نمونه‌های آن را می‌توان در قصه‌های پریان سلتی مثل داستان‌های شاه آرتور مشاهده کرد که بعدها کل ادبیات اروپا را تحت تأثیر قرار داد.

قال: رسول اللَّه ص انّ اللَّه عزّ و جلّ اذا اسکن اهل الجنّة الجنّة و اهل النّار النّار بعث الی اهل الجنّة الرّوح الامین فیقول یا اهل الجنّة انّ ربّکم یقرئکم السلام و یأمرکم ان تزوروه الی فناء الجنّة و هو ابطح الجنّة تربته المسک و حصباؤه الدّر و الیاقوت و شجره الذّهب و الرّطب و ورقه الزّمرّد، فیخرج اهل الجنّة مستبشرین مسرورین فثمّ مجمعهم و ثمّ تحلّ لهم کرامة اللَّه عزّ و جلّ و النّظر الی وجهه و هو موعود اللَّه انجزه لهم قال فیأذن اللَّه لهم فی السماع و الاکل و الشرب و تکون حلل الکرامة.

چند شود تر زمین از مدد اشک من چند بسوزد فلک از تبش و آه من

وزیر را خوش نیامد که بنویسد کبوتر خادم پادشاه پیشی داشته است. و نمی دانست چه باید کند. کاتبش گفت: بنویس:

مورخان و بزرگان ایرانی بالإجماع اسکندر رومی را در کتبشان ذوالقرنین نبی می‌دانند، از جمله این بزرگان و مورخان می‌توان به این نام‌ها اشاره کرد: ابوریحان بیرونی، ابن سینا، طبری، ابن بلخی، بلعمی، حمدالله مستوفی، دینوری، میر خواند، فخر رازی، یعقوبی اصفهانی، بیضائی، شرف الدین علی یزدی مورخ ایرانی دربار گورکانیان، ناصر خسرو، سور آبادی.

تا چند ز غایت بی‌دینی خشت کتبش بر هم چینی؟