بیراهه

و همچنین هر یک از اخلاق حسنه راهی هستند به مقصود، و راه به هر منزلی یکی است و بیراهه از حد و حصر متجاوز است پس درهایی که معبر شیطان است از حساب بیرون، و دری که راه ملک است منحصر در یکی است و لشکری که راه آن بیشتر، غلبه آن بیشتر و آسان‌تر است و نیز بر این مطلب هم در قرآن تصریح شده که می فرماید:

جوش بهار بس که مهارش گسسته است تازد به دشت ناقه بیراهه پوی گل

نمودن رهروان خرد را راه ز هر بیراهه و ره بودن آگاه

بیراهه است و دیو و دده زنهار بی رهنمای مسپر هامون را

خیز و بیراهه روی را سر راهی دریاب شورش افزا نگه حوصله کاهی دریاب

چوره رفتند در بیراهه ماهی پدید آمد یکی نخجیرگاهی

ای کارتنه بر تن تاری دو چو جولاهه وز طاق به گنبد کش صد پرده ز بیراهه

خون همه بیراهه بریزی و چو بینیم یک روز براهت همه گوئیمه براهی

بگفت این و بدرود مهتر نمود به بیراهه ای شد روان همچو دود

به باطل یاوه گوئی را ز خوی خودسری وآخر ز حق بیراهه پوئی را به راه خویش وا گردان

در دین هیچ اجباری نیست و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده‌است پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزی استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده‌است و خداوند شنوایِ داناست.