بوکان

بوکان

معنی کلمه بوکان در فرهنگ معین

( اِ. ) زهدان ، رحم .

معنی کلمه بوکان در فرهنگ فارسی

نام یکی از بخشهای شهرستان مهاباد در جنوب شرقی مهاباد در استان چهارم ( آذربایجان غربی ) مرکز آن قصبه بوکان در ۵۶ کیلومتری جنوب شرقی مهاباد و در مسیر شوسه میاندو آب و سقز واقع است و آب آن از رودخانه سیمین رود است . محصولات : غلات توتون چغندر قند و غیره .
نعل آهنی باشد که بوقت رفتن بالای برف در پا کنند . یا برف خانه .

معنی کلمه بوکان در فرهنگ اسم ها

اسم: بوکان (دختر) (کردی) (تلفظ: bukan) (فارسی: بوکان) (انگلیسی: bukan)
معنی: زیبارویان، عروسها، نام شهری در کردستان ( نگارش کردی

معنی کلمه بوکان در دانشنامه عمومی

بوکان (قزوین). بوکان یک منطقهٔ مسکونی در ایران است که در دهستان الموت بالا واقع شده است. بوکان ۱۵۱ نفر جمعیت دارد. این روستا در جنوب شرقی روستای گازرخان و شرق روستای شترخان واقع شده است ، اکثر اهالی این روستا به کشاورزی و دامداری مشغول هستند از محصولات کشاورزی این روستا می توان از برنج، گیلاس ، آلبالو ، گردو و لوبیا و . . . نام برد .

معنی کلمه بوکان در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بوکان، شهرستان و شهری در جنوب آذربایجان غربی، بوکان را واژه ای کردی و مرکب از «بوک» (عروس) و «ان» (نشانۀ جمع یا نسبت) دانسته اند.
این شهرستان با ۴۵۱’۲کم ۲ وسعت، از شهرستان های ۱۴گانۀ آذربایجان غربی است که از شمال به میاندوآب، از خاور به شاهین دژ، از جنوب به سقز(کردستان) و از باختر به مهاباد محدود است.
← جاذبه های طبیعی
این شهر در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار، روستایی کوچک را حدود ۶۰ نفر سکنه از املاک عزیزخان مکری به شمارمی رفت. در ۱۳۱۶ش، بنا بر قانون تقسیمات کشوری مرکز بخشی به نام بوکان، تابع شهرستان مهاباد شد و به تدریج جمعیت آن رو به افزایش نهاد تا در ۱۳۶۸ش، به عنوان مرکز شهرستانی به همین نام شناخته شد. جمعیت این شهر در ۱۳۷۵ش، ۱۸۸’۱۱۸ نفر گزارش شده است.
← طبیعت شهر بوکان
(۱) آمارنامه استان آذربایجان غربی (۱۳۷۳ش)، سازمان برنامه و بودجۀ استان آذربایجان غربی، تهران، ۱۳۷۵ش.(۲) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ.(۳) افخمی، ابراهیم، تاریخ فرهنگ و ادب مکریان (بوکان)، تبریز، ۱۳۶۴ش.(۴) افشار سیستانی، ایرج، نگاهی به آذربایجان غربی، تهران، ۱۳۶۹ش.(۵) بدلیسی، شرف خان، شرف نامه، به کوشش محمدعباسی، تهران، ۱۳۴۳ش.(۶) بدیعی، ربیع، جغرافیای مفصل ایران، تهران، ۱۳۶۲ش.(۷) برهان قاطع، محمدحسین بن خلف تبریزی، به کوشش محمدمعین، تهران، ۱۳۶۱ش.(۸) بشاش کنزق، رسول، «قرائت کامل کتیبۀ بوکان»، مجموعۀ مقالات اولین گردهمایی زبان، کتیبه و متون کهن، تهران، ۱۳۷۵.(۹) بلاذری، احمد، فتوح البلدان، به کوشش عبدالله انیس طباع و عمرانیس طباع، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.(۱۰) پاپلی یزدی، محمد حسن، فرهنگ آبادیها و مکانهای مذهبی کشور، مشهد، ۱۳۶۷ش.(۱۱) پدرام (زوزان)، محمود، تمدن مهاباد، تهران، ۱۳۷۳ش.(۱۲) توکلی مقدم، غلامحسین، وجه تسمیۀ شهرهای ایران، تهران، ۱۳۷۵ش.(۱۳) جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، تهران، ۱۳۶۷ش.(۱۴) جعفری، عباس، کوهها و کوه نامۀ ایران، تهران، ۱۳۶۸ش.(۱۵) جغرافیای کامل ایران، وزارت آموزش و پرورش، تهران، ۱۳۶۶ش.(۱۶) دانشنامه جهان اسلام، تهران، ۱۳۷۷ش.(۱۷) دایرة المعارف فارسی.(۱۸) زنده دل، حسن و دیگران، مجموعۀ راهنمای جامع ایرانگردی (استان آذربایجان غربی)، تهران، ۱۳۷۷ش.(۱۹) سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۷۵ش)، شناسنامۀ آبادیهای کشور، شهرستان بوکان، مرکز آمار ایران، تهران، ۱۳۷۶ش.(۲۰) سرشماری عمومی نفوس و مسکن، نتایج تفصیلی.(۲۱) طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری.(۲۲) فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان۳و۴ (آذربایجان)، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش، تهران، ۱۳۳۰ش.(۲۳) کلباسی، ایران، «فعل در گویش کردی مهاباد»، سومین کنگرۀ تحقیقات ایرانی (بیست و پنج خطابه)، به کوشش محمد روشن، تهران، ۱۳۵۱ش، ج۲.(۲۴) لغت نامۀ دهخدا.(۲۵) مجموعه قوانین و مقررات مربوط به وزارت کشور، وزارت کشور، تهران، ۱۳۷۰ش.(۲۶) مردوخ روحانی، بابا، تاریخ مشاهیر کرد، به کوشش ماجد مردوخ روحانی، تهران، ۱۳۷۱ش.(۲۷) مرگان، ژاک، جغرافیای غرب ایران، ترجمۀ کاظم ودیعی، تبریز، ۱۳۳۹ش.(۲۸) میرنیا، علی، ایلها وطایفه های عشایری کرد ایران، تهران، ۱۳۶۸ش.(۲۹) نجفی، یدالله، جغرافیای عمومی استان کردستان، تهران، ۱۳۶۹ش.(۳۰) نشریه دفتر تقسیمات کشوری، معاونت سیاسی اجتماعی وزارت کشور، تهران، ۱۳۷۹ش، شم ۲.(۳۱) نیاکان، لیلی، «خلاصه ای از مطالعات فنی آجرهای بوکان»، باستان شناسی و هنر ایران، به کوشش عباس علیزاده و دیگران، تهران، ۱۳۷۸ش.(۳۲) نیکیتین، واسیلی، کرد و کردستان، ترجمۀ محمد قاضی، تهران، ۱۳۶۶ش.(۳۳) هویدا، رحیم، جغرافیای طبیعی آذربایجان، تبریز، ۱۳۵۲ش.(۳۴) Iranica.(۳۵) Minorsky، V، » Mongol Place-Names in Mukri Kurdistan «، Bulletin of the School of Oriental and African Studies، London، ۱۹۵۷، volXIX؛

معنی کلمه بوکان در ویکی واژه

زهدان، رحم.
دخترانه، به معنی کانی، زیبارویان، عروس‌ها
بوکان در آذربایجان غربی واقع است .بزرگترین شهر کردنشین در این استان است که با شهرهای مهاباد، سقز و میاندوآب همسایه است. این شهر بعد از کرمانشاه وسنندج بزرگترین شهر کردنشین ایران محسوب می‌شود.

جملاتی از کاربرد کلمه بوکان

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است، می‌توان به دود اسلحه، بونانزا، تگزاس جان اسلاتر، راه گریزی ندارم، ده فرمان، خانه دراکولا، بوکانیر، سه تفنگدار، سیروکو، ستایش از یک مرد بد، راز خانوادگی، آیداهو و کاناپه اشاره کرد.
به صورت رسمی این طرح برای اولین بار توسط نماینده وقت بوکان در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۶۹ با نام استان مکریان به مرکزیت بوکان در دوره سوم مجلس شورای اسلامی مطرح و به وزارت کشور پیشنهاد داده شد تا در خصوص استانی جدید در جنوب آذربایجان غربی اقدام و مورد مطالعه قرار گیرد. در سال ۱۳۸۷ در نطق پیش از دستور محمدقسیم عثمانی با عنوان «مطالعه وزارت کشور در جهت ایجاد استان جدید کردستان شمالی با مرکزیت بوکان با توجه به موقعیت استراتژیک و ظرفیت‌های بالقوهٔ آن و رفع شبههٔ تبعیض بین غرب و شرق کشور» دوباره طرح تشکیل استان مکریان اما این بار با نام کردستان شمالی مطرح شد.
او در دی ماه ۱۴۰۱ و در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران به اتهام آتش زدن منزل یکی از نیروهای بسیج (جاش) بازداشت و پس از ۷۰ روز با وثیقه از زندان مرکزی بوکان آزاد شده بود.
اسکی‌بغداد، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بوکان در استان آذربایجان غربی ایران است.
کردهای آذربایجان، دومین گروه زبانی بزرگ ساکن در این منطقه (پس از آذری‌ها) هستند و در استان آذربایجان غربی سکونت دارند. به گونه‌ای که ۵ شهرستان بوکان، مهاباد، پیرانشهر، سردشت و اشنویه در جنوب استان (منطقهٔ مکریان) با ۸۱۹٬۸۵۴ نفر جمعیت در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، تقریباً به‌طور کامل کردزبان هستند. در دیگر شهرستان‌های آذربایجان غربی نیز عمدتاً گویشوران به هردو زبان ترکی آذربایجانی و کردی در کنار هم سکونت دارند و مناطقی دوزبانه محسوب می‌شوند.
طبق آمار و تقسیمات سیاسی تا سال ۱۳۹۵، براساس وسعت شهرستان مهاباد بزرگ‌ترین و براساس جمعیت شهرستان بوکان پرجمعیت‌ترین شهرستان این منطقه جغرافیایی به‌شمار می‌روند. بدون در نظر گرفتن دهستان ترجان سقز، وسعت منطقه مکریان ۱۷٬۹۴۶ کیلومتر مربع و جمعیت آن، ۱٬۳۶۱٬۸۸۱ نفر (بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵) است.
دامغانسقز سقز زابل پیشوا (تهران) انار (کرمان) کاشان دامغان قوچان هرات درگز بم شوش کرمانشاه دره‌شهر (ایلام) شهرستان کنگانخرم‌آباد محلات (مرکزی) آستانه (مرکزی) گلپایگان تبریز بوکان اهواز مرودشت (فارس)کازرون مرودشت (فارس) کوه‌های زاگرس بوشهرمرودشت (فارس) فیروزآباد بندر دیلم بهبهان دارابگناباد جنوب بوشهر
این روستا در شمال بوکان و جنوب میاندوآب و در غرب شاهین دژ واقع شده‌است و بیشتر مردم آن به کشاورزی اشتغال دارند.
احمد طه (طاها) (زادهٔ ۱۳۲۱ در بوکان - درگذشته ۹ مهر ۱۳۹۳ تهران) نمایندهٔ دوره‌های سوم و چهارم در مجلس شورای اسلامی بود. طه از شناخته‌ترین نمایندگان کُرد در آذربایجان غربی است که عملکرد متفاوتی در جنوب این استان داشته است. از پست‌های مدیریتی احمد طه می‌توان به معاونت آموزش و پرورش بوکان در دهه ۶۰ شمسی و در دهه ۷۰ فرماندار شهرستان مرزی پیرانشهر اشاره کرد. او فارغ‌التحصیل رشته زبان انگلیسی از دانشگاه تهران بود.
در دورهٔ پهلوی نیز بخش مرکزی مهاباد، بخش بوکان، بخش نقده، بخش اشنویه، بخش مرحمت آباد (که بعداً میاندوآب نامیده شد)، بخش شاهین‌دژ، بخش تکاب، بخش سردشت، بخش خانه که بعداً پیرانشهر نامیده شد. تا پس از انقلاب اسلامی ایران در تقسیمات سیاسی و اداری منطقه واژه گورک مکری (یکی از دهستان‌های شهرستان بوکان) وجود داشت اما نام مکریان امروزه در تقسیمات اداری کنونی ایران تنها در عنوان دهستان‌های مکریان شرقی، مکریان غربی و مکریان شمالی استان آذربایجان غربی به کار رفته است.