خموشی

در بزم بیخودان تو قانون دیگر است لب بسته ایم و ساز خموشی نوای ماست

سامان حرف و صوت ندارد بیان ما فردیست از کتاب خموشی زبان ما

هین خمش کن در خموشی نعره می‌زن روح وار تو کی دیدی زین خموشان کو به جان گویا نبود

ز آب زندگانی تازه دارد جان خشکم را عقیق آبداری کز خموشی در دهن دارم

درج دل بوده مرا گرچه پر از گوهر نظم چون صدف داشته‌ام مهر خموشی به دهان

فعل او با فعل کس مانند نی جز خموشی رهبری مانند هی

خموشی چند، طبع اهل معنی تازه‌کن بیدل به مخموران ستم دارد نفس دزدیدن مینا

از شوق دیدنت ما سر تا به پا چوچشمیم اما تودر خموشی پا تا به سر چو گوشی

برنه نزاری هان و هان قفل خموشی بر دهان القصه چون نامحرمان دیگر سخن چینی مکن

کشد چو شعله زحرف فراق دوست نفس کشم بکام خموشی زبان سوخته را