خامش

شکوه عقل را بسیاری گفتار کم سازد دو لب را در نظرها خامشی تیغ دودم سازد

خامشی مفتاح قفل بستهٔ دلها بود ما لب خود را برای حل مشکل بسته ایم

سپند تا نزند مهرخامشی برلب به روی مسند آتش نمی نشانندش

اگرت بدره رساند همی به بدر منیر مبادرت کن و خامش باش چندینا

زین دبستان مصرع زلفی مسلسل خوانده‌ایم خامشی مشکل که گردد مقطع دیوان ‌ما

۲۵ اکتبر ۱۹۵۵ رسید و ساداکو که تنها ۱۲ سال داشت، در میان انبوهی از درناهای کاغذی جان سپرد. می‌گویند زمانی که ساداکو را بر روی تخت بیمارستان مرده یافتند، به درناهای کاغذی چشم دوخته بود که بادی که از پنجره باز اتاقش به داخل می‌وزید، آن‌ها را تکان می‌داد. ساداکو از دنیا رفت. از دنیایی که ما هر روز با تمام وجود به کراهت آن عشق می‌ورزیم. دنیایی که بزرگترهایش (به خیال خامشان) برای آینده کودکانشان جنگ راه می‌اندازند و با دست خودشان، آینده سازانشان را به خاک می‌سپارند.

هران کس که دانش فرامش کند زبان را به گفتار خامش کند

مریمان بی شوی آبست از مسیح خامشان بی لاف و گفتاری فصیح

خامش که گر بگویم من نکته‌های او را از خویشتن برآیی نی در بود نه بامت

چون روز روشن است که ما رند و عاشقیم فکر نو می کنیم در آن دم که خامشیم

خامش کنیم تا که سخن بخش گوید این او آن چنانک گوید ما آن چنان رویم