کنگاور

معنی کلمه کنگاور در لغت نامه دهخدا

کنگاور. [ ک َ وَ ] ( اِخ ) نام شهری بود میان همدان و کرمانشاهان و آن را عرب وقتی قصراللصوص نام کرده که دزدگاه شده بود و در زمان پرویز بس آباد بود و در آن قصری بود از قصور پرویز که یکصد ذرع ارتفاع داشت و عمارت آن تمامی از سنگ بود. چنانکه یک پارچه سنگ به نظر می آمده است. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). یکی از بخشهای شهرستان کرمانشاهان است. این بخش در شمال خاوری شهرستان واقع شده و در حدود آن به شرح زیر است : از طرف شمال بخش اسدآباداز شهرستان همدان. از طرف خاور شهرستان تویسرکان. از طرف جنوب دهستان خزل شهرستان نهاوند. از طرف باختربخش صحنه شهرستان کرمانشاهان. قراء مهم بخش در چهار دره به شرح زیر واقع شده است : 1- دره خرم رود. 2- دره سراب فش. 3- دره قره گزلو. 4- دره سریان. بخش کنگاور از نظر تقسیمات بخشداری چهار دهستان به ترتیب از یک الی چهار تشکیل شده است. جمع قراء بزرگ و کوچک بخش 65 آبادی است. جمعیت آن در حدود 22هزار تن است.دیگر قراء مهم بخش عبارتند از: فش ، گودین ، قارلق ، سلطان آباد، قزوینه. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
کنگاور. [ ک َ وَ ] ( اِخ ) مرکز بخش کنگاور و در 96هزارگزی کرمانشاهان و 90هزارگزی همدان کنار راه شوسه روی تپه واقع شده است. مختصات جغرافیایی آن به شرح زیر است : طول 47 درجه و 57 دقیقه ، عرض 34 درجه و 30 دقیقه و ارتفاع آن از سطح دریا 1467 گز است. کنگاور یکی از آبادیهای قدیم کشور بوده که اکنون نیز آثار ابنیه باستانی آن از قبیل ستون و سرستون دو قسمت جنوبی قصبه ، در محله معروف به گچ کن و امام زاده دیده می شود. سکنه شهر در حدود 6000 تن است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ). و رجوع به ایران باستان ص 151 و جغرافیای غرب ایران ص 73 و 74 و 225 و 269 و 270 شود.

معنی کلمه کنگاور در فرهنگ فارسی

۱ - یکی از بخشهای شهرستان کرمانشاه واقع در شمال خاوری شهرستان سردسیر دارای ۶۵ آبادی و ۲۲٠٠٠ تن سکنه محصول غله و چغندر قند . ۲ - قصبه مرکز بخش کنگاور واقع در ۹۶ کیلومتری کرمانشاه و ۹٠ کیلومتری همدان . این قصبه یکی از آبادیهای قدیم کشور ایران است و اکنون آثار باستانی آن از قبیل ستون و سرستون در قسمت جنوبی در محله معروف گچکن امامزاده دیده میشود . قصبه مذکور در حدود ۶٠٠٠ تن سکنه دارد .

معنی کلمه کنگاور در دانشنامه عمومی

کنگاور نام شهری در استان کرمانشاه است که در شرقی ترین قسمت این استان قرار گرفته و مرکز بخش مرکزی شهرستان کنگاور است. معبد آناهیتا که یک بنای فاخر سنگی است، در شهر کنگاور قرار دارد.
نام این شهر از واژه پارسی کَنگ گرفته شده است که به معنای عمارت خوب و باشکوه است، احتمالاً این نام با وجود معبد آناهیتا در این شهر مرتبط باشد.
کنگاور توسط ایزیدور خاراکسی در قرن اول پس از میلاد با نام کنکوبار ( Konkobar - به یونانی: Κογκοβάρ ) در استان باستانی اکباتانا از نواحی ماد ذکر شده است. امروزه این شهر بیشتر به خاطر بقایای باستان شناسی بنای ترکیبی به سبک ساسانی و هخامنشی شناخته می شود. در طول قرن ۱۹ و آغاز قرن ۲۰، ویرانه های باستانی به عنوان منبعی برای مصالح ساختمانی برای شهر در حال گسترش مورد استفاده قرار گرفتند. کاوش برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ آغاز شد در آن زمان «ساختان بزرگ با ستون های بزرگ آن که بر روی یک سکوی بلند سنگی قرار گرفته اند» با نظر ایزیدور از چاراکس مرتبط شده بود که به «معبد آرتمیس» اشاره می کند. ( ایستگاه های اشکانی 6 ) در «کنکوبار» در ماد سفلی، در مسیر تجارت زمینی بین شام و هندوستان _ ارجاعات به آرتمیس در ایران عموماً به آناهیتا تعبیر می شود و بنابراین «معبد آرتمیس» ایزیدور به عنوان اشاره ای به معبد آناهیتا درک شد.
حکومت این شهر در زمان قاجار به ساری اصلان سپرده شد. عمارت ساری اصلان در مرکز شهر کنگاور همچنان پا بر جا است.
مردم شهرستان کنگاور از اقوام باستانی غرب ایران و شعبهٔ اقوام هند و اروپایی هستند و به طور کلی از اقوام فارسی زبان، کُرد، لک و لر تشکیل شده اند. البته در گذشته، یهودیان نیز از ساکنان کنگاور بوده اند که بقایای گورستان جهودها در شمال معبد آناهیتا و همچنین سنگ نبشتهٔ کشف شده در پیشانی کوهی در نهرذوله چل مران که به زبان عبری است، موید این امر است؛ اگرچه سال هاست که یهودیان دیگر در این منطقه حضور ندارند. در سده های اخیر تعدادی ترک زبان از نواحی مجاور به این شهرستان کوچ کرده اند، علاوه بر آن برخی از ایلات و طوایف لک و ترکاشوند نیز به صورت فصلی و عشایری در بخش های پیرامونی شهرستان کنگاور سکونت دارند.
مردم شهر کنگاور و حومهٔ آن، به زبان های متنوعی از جمله فارسی کنگاوری، کُردی با گویش کرمانشاهی ( با لهجه مخصوص کنگاور ) صحبت می کنند. زبان اصلی و قدیمی خود شهر کنگاور، نوعی زبان فارسی با لهجهٔ شبیه به بروجردی است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی، آن را مانند گویش ملایری و گویش بروجردی، یک گویش فارسی می داند که به لحاظ اشتراک، برخی ویژگی های تلفیقی از زبان فارسی و زبان لری دارد. رودیگر اشمیت، زبان شناسی و ایران شناس بزرگ آلمانی معتقد است که گویش منطقهٔ کنگاور، به پارسی میانه نزدیک است. لغت نامهٔ دهخدا زبان ساکنان کنگاور را مانند ساکنان شهرستان بروجرد، فارسی لری دانسته است. گمانه زنی دربارهٔ ریشه این زبان زیاد اسن، به طوری که برخی از محققان این گویش را نه لهجه ای از فارسی امروزی و نه شاخه ای از لری می دانند و آن را گویشی مستقل می شمارند که ریشه در فارسی میانه و زبان پهلوی دارد.
کنگاور (میانه). کنگاور یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان کله بوز شرقی بخش مرکزی شهرستان میانه واقع شده است.

معنی کلمه کنگاور در ویکی واژه

این اصطلاح شبه جمله از سه کلمه کن-گا-ور شکل گرفته و مفهوم یک شهر کهن را می‌رساند. کن در زبان اوستا به معنی شهر است. یکی از شهرهای باستانی استان کرمانشاه[۱].
↑ آنچه تاریخ‌نگاران یونان باستان در وصف اکباتان نوشته‌اند ممکن است منظورشان تمدن کنگاور باشد چون در این حوالی شهری به عظمت کنگاور وجود ندارد.

جملاتی از کاربرد کلمه کنگاور

در اردیبهشت ۱۴۰۱ جشنوارهٔ اسب اصیل کُرد با حضور ۷۰ اسب در دو بخش شوی سواره و دست‌گردان در محل معبد آناهیتای کنگاور در استان کرمانشاه برگزار شد.
آران (کنگاور)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگاور در استان کرمانشاه ایران است.
اکبرآباد (کنگاور)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگاور در استان کرمانشاه ایران است.
همچنین دو دانشکدۀ این دانشگاه در سنقروکلیایی و کنگاور که کار ساخت آن‌ها از ۱۳۸۶ آغاز شده‌است هنوز به بهره‌برداری نرسیده‌اند.
قدیمی‌ترین شواهد شیمیایی به دست آمده از ساخت آبجو متعلق به حدود ۳۱۰۰ تا ۳۵۰۰ پ. م در گودین‌تپه شهرستان کنگاور استان کرمانشاه کشورایران است. لوح ابلا که در منطقه ابلا سوریه کشف شده‌است و به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد بازمی‌گردد، گواه از تولید گسترده آبجو در این شهر دارد.
اسلام‌آباد (کنگاور)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگاور در استان کرمانشاه ایران است.