کنایه

گفتم ز رشک بر ورق لاله نقطه ایست گفتم این کنایه ایست ز رخسار و خال من

آن نفخه‌ای کز او دم عیسی گشود بال بوی کنایه داشت مبرهن نگفته‌ام

یک کنایه نبود بیش از آن قامت موزون اینکه واعظ سخنی گفت زآشوب قیامت

بود عنقا کنایه از هیولا که ز انظار است مخفی همچو عنقا

این عشق خزان بار و برگست یا آنکه کنایه ای ز مرگست

در ورس: «سعی می‌کنم با چراغ‌های شهر عوضش کنم» یک کنایه از ترانه «برو کنار» از سایرس است در سال ۲۰۱۹ که در مورد جدایی با همسر سابق خود لیام همسورث خوانده شده، جایی که او می‌خواند: «پس میشه بری کنار؟ /برگرد به اقیانوس، من برمیگردم به سمت چراغ‌های شهر».کنایه دیگر از ترانه قدیمی سایرس را می‌توان در پیش آوازی که او می‌خواند مشاهده کرد: «تو این کار را سخت‌تر می‌کنی که بمونی»، که در تضاد با متن ترانه «بمان» از او در سال ۲۰۱۰ است، جایی که می‌خواند «و اگه تو ازم بخواهی بمانم، من می‌مانم».

آنگه بینند صد کنایه ز هر حرف سنجند از هر سخن، هزاران تعبیر

وقت برهنه گفتن است من به کنایه گفته ام خود تو بگو کجا برم هم نفسان خام را

مردی دیگری را به خانه خواند که بیا و نان و نمکی خوریم. مرد پنداشت که نان و نمک کنایه از طعامی گواراست که وی بدو وعده همی دهد.

بس است سطرگدازم چو شمع نامهٔ الفت دگر صریح چه انشاکنم‌کنایه ندارم