قدسی

این محفل قدسیست که پروانگیش را ارواح به صد عجز، تمنا زخدا کرد

درد دل قدسی مگو با مردمان چشم خویش محرم این راز نتوان کرد هر بیگانه را

در باغ تا ز داغ جگر پنبه کنده‌ای قدسی چه گل که در عرق انفعال نیست

او یکی از سه جغرافی‌دان بزرگ عرب در آن عصر بود. آن دوی دیگر مقدسی بشاری و ابن الحائک بودند و ادریسی برتر و برجسته‌ترین آنان بود.

قدسیان بر تو جمله رشک برند گر تو یکدم جمال بنمائی

فهرستِ این مقاله برپایهٔ نسخهٔ دیوانِ حافظِ محمد قزوینی و قاسم غنی و دیوانِ حافظِ سید محمد قدسی شیرازی است. ترتیبِ فهرستْ برپایهٔ ترتیبِ نخستینِ بیتِ هر ردیف در دیوانِ حافظ است. ابیاتِ پسین، شاهدها و نمونه‌هایی برای بیتِ نخستین هستند. مصراع‌ها یا ابیاتِ مثل، ایتالیک شده‌اند.

همچو قدسی دور از آن آشوب جان، شام فراق گریه‌ای دارم که در هر قطره‌اش طوفان گم است

هله ای حیات حسی بگریز هم ز مسی سوی آسمان قدسی که تو عاشق مهینی

ز راز تنگ‌دلان بی‌خبر نیم قدسی که با دلم دل هر غنچه را زبانی هست

شها ثنای تو در دست قدسیان افتاد که هر چه بنده نوشتم فرشته از بر کرد

فضا دایم پر است از نغمهٔ جانپرورت زیرا هزاران مرغ قدسی را بهر دور آشیانستی

هر جفا کز تو رسد بر دل قدسی، خوش باد آشنا کی به حدیث گله‌آراست لبش؟