غاشیه

مشتری غاشیه مهر تو بر دوش کشد آسمان حلقه پیمان تو در کوش کشد

بادی چنان که غاشیهٔ تو کشد فلک دایم چنان که باد همی تخت جم کشید

از سر تسلیم دل پیش عزیزان فقر حلقه به گوش آمدن غاشیه هم داشتن

همشه غاشیه ی بخت آن‌ کشد فرقد که از زیارت بخت تو برکشد قد را

همت من که فلک غاشیه اش داشت به دوش عاقبت غاشیه عشق تو بر دوش گرفت

گفتم چه وقت غاشیهٔ او کشد ظفر گفتا چو اسب بادتک آرد به زیر ران

سر بیندازم به دستار از پِیَش غاشیهٔ سوداش دارم بر کَتِف

برای عزم تو زین بسته‌اند بر فرسی که هست غاشیه‌اش چرخ را کتف فرسا

رخش‌دوانی ز پیش، اشک‌فشانی ز پی تند سواری گذشت ، غاشیه‌داری رسید

جوزای کمرکش کشدی غاشیهٔ من گر حشمت او همره زنار منستی